Πριν από μερικούς μήνες, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Σουηδίας ανακοίνωσε πως βάζει τέλος στη φεμινιστική εξωτερική πολιτική που ακολουθούσε η χώρα τα τελευταία χρόνια. «Πάντα θα μας ενδιαφέρει η ισότητα των φύλων, αλλά δεν θα συνεχίσουμε μια τέτοια πολιτική γιατί οι ταμπέλες έχουν φτάσει να επισκιάζουν την ουσία» δήλωσε ο νέος ΥΠΕΞ Τομπίας Μπίλστρομ. Τα τελευταία χρόνια βλέπετε, με γυναίκα επικεφαλής της διπλωματίας, η Στοκχόλμη έβαζε και τέτοια φίλτρα για να επιλέγει με ποιους θα κάνει μπίζνες και μάλιστα με κόστος! Το 2015 για παράδειγμα, αποφάσισε να μην ανανεώσει μια συμφωνία πώλησης όπλων με το Ριάντ, που έφερνε στη χώρα εκατοντάδες εκατομμύρια. Ναι, καμιά φορά ξεχνάμε πόσοι διαφορετικοί κόσμοι ζουν στον πλανήτη μας.
Τι θέλω και τα θυμάμαι; Είναι πού πήρε το μάτι μου πως κατά τον υπουργό Τουρισμού της Σαουδικής Αραβίας, εξετάζεται το ενδεχόμενο Ριάντ, Αθήνα και Κάιρο να διεκδικήσουν από κοινού τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2030. Τρομερή ιδέα και πολύ τιμητική για τη «χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία». Αλλωστε το βασίλειο των Σαούντ έχει κάνει τα τελευταία χρόνια άλματα που θα ζήλευαν και οι Μόντι Πάιθον. Οι γυναίκες επιτρέπεται πια και να δουν και να παίξουν ποδόσφαιρο. Α, ναι. Και οδηγούν κιόλας. Μιλάμε για πρόοδο, όχι αστεία!
Δεν παρακολουθώ τα ποδοσφαιρικά. Και δικαιώνοντας πλήρως το στερεότυπο, αδυνατώ πράγματι να διακρίνω πότε έχουμε οφσάιντ. Ολοι καταλαβαίνουμε όμως πως ποδοσφαιρικές διοργανώσεις όπως το Μουντιάλ σημαίνουν πολύ περισσότερα από ένα τρόπαιο, ρεκόρ παραγγελιών στα σουβλατζίδικα και ωραία 90λεπτα με φίλους στο σαλόνι. Κι όσοι δεν το είχαμε καταλάβει άλλωστε, το μάθαμε για τα καλά τώρα με το Κατάρ σε ρόλο οικοδεσπότη.
Τα τελευταία χρόνια είναι προφανές πως χώρες όπως αυτές και οι ολιγάρχες τους προσπαθούν να «κανονικοποιηθούν» στα μάτια της Δύσης με όχημα το ποδόσφαιρο ή τον πολιτισμό. Δείτε πόσες ευρωπαϊκές ομάδες έχουν αγοραστεί από Αραβες. Σκεφτείτε το Λούβρο του Αμπου Ντάμπι. Δείτε την προσπάθεια του Ντουμπάι να χωθεί στην Ευρωλίγκα και μη βιαστείτε να τη συγκρίνετε με τη συμμετοχή της Αυστραλίας στη Eurovision.
Ντάξει. Δανία του Νότου δεν γίναμε κι ούτε περιμένει κανείς πως θα κόψουμε δεσμούς με αυτές τις χώρες. Προφανώς δεν μας παίρνει. Πόσο συνεπές είναι όμως από τη μία να κόβουμε τις κοτσίδες μας σε συμπαράσταση προς τις γυναίκες του Ιράν κι από την άλλη να συνδιοργανώνουμε φιέστες με τους δολοφόνους του Κασόγκι;
