Εχει σχέδιο ο Πρωθυπουργός;

Μέσα από την αντιπαράθεση όσων υποστηρίζουν και όσων επικρίνουν τη συμφωνία με την Αίγυπτο προκύπτουν ορισμένες ειλικρινείς απορίες για τον τρόπο με τον οποίο κινείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν η επιλογή του είναι η έναρξη διαλόγου που θα καταλήξει σε συμφωνία ή στην από κοινού προσφυγή στη Χάγη, όπως δηλώνει επανειλημμένως, πώς αυτή συνδυάζεται με τους υψηλούς τόνους της ρητορικής του; Γιατί συμμετέχει στο τουρκικό παιχνίδι της έντασης; Αν παραβιάζονται η εθνική κυριαρχία και η επικράτειά μας, γιατί δεν τις υπερασπίζεται όπως στον Εβρο; Ασφαλώς δεν έχει απέναντί του έναν σταθερό και αξιόπιστο συνομιλητή. Ο Ερντογάν προκαλεί με επίμονο, παράνομο και επικίνδυνο τρόπο, αλλά η Ελλάδα είναι χώρα δυτική, ευρωπαϊκή, με σταθερές και ισχυρές συμμαχίες, που δηλώνει ότι γνώμονάς της είναι το Διεθνές Δίκαιο.

Δεν θα είναι προβληματική, όμως, η έναρξη διαλόγου με την Τουρκία χωρίς προετοιμασία της ελληνικής κοινής γνώμης και των πολιτικών δυνάμεων; Ο Πρωθυπουργός, σύμφωνα με πληροφορίες, έδωσε τη δική του εκδοχή στους πολιτικούς αρχηγούς. Η ένταση, εκμυστηρεύτηκε, τον βοηθά να χειριστεί ευκολότερα το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας στην περίπτωση που ξεκινήσουν οι διερευνητικές επαφές Αθήνας – Αγκυρας. Στο κυβερνών κόμμα επιφανειακά επικρατεί σιωπή, αλλά εσωτερικά η ΝΔ βράζει. Η πρόκληση που συνιστά το «Ορούτς Ρέις» είναι καρφί στο μάτι της πιο συντηρητικής πτέρυγας της δεξιάς παράταξης. Το ίδιο και η μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Πολλοί πιστεύουν ότι η συμφωνία, η οποία αναμένεται να κατατεθεί μετά τις 24 Αυγούστου στη Βουλή, ενισχύει την τουρκική επιχειρηματολογία για το Καστελλόριζο. Η κύρωσή της από την κυβερνητική πλειοψηφία, σε αυτές τις συνθήκες κρίσης, μοιάζει εύκολη για τον κ. Μητσοτάκη. Μελλοντικά όμως μπορεί να μετατραπεί σε χιτώνα του Νέσσου αν δεν κάνει τις απαραίτητες συζητήσεις και δεν δώσει πειστικές απαντήσεις. Είχε δίκιο να αρπάξει την ευκαιρία που παρουσιάστηκε ή κινείται χωρίς σαφή στρατηγική, ακροβατώντας στον γαλλογερμανικό άξονα;