Επέστρεψα από τις διακοπές βέβαιος ότι ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του θα έχουν παραιτηθεί, αν δεν έχουν ήδη πέσει.
Και ότι η χώρα οδηγείται σε εκλογές.
Οπου μάλιστα η ΝΔ υπό τη σουρεαλιστική ηγεσία μιας νέας αρχηγού και διαφόρων παλαιών ρεταλίων ετοιμάζεται να συντριβεί από την ακαταμάχητη κοινοπραξία ΣΥΡΙΖΑ-ΠαΣοΚ.
Επέστρεψα λοιπόν έτοιμος για όσα δραματικά μάς περιμένουν. Αλλά τελικά πάλι τον Μητσοτάκη βρήκα μπροστά μου. Επεσα από τα σύννεφα.
Μη γελάτε. Τέτοια έγραφαν εδώ και μερικές εβδομάδες διάφοροι θυμωμένοι με την παλιοκατάσταση.
Ο τίτλος του μήνα διεκδικείται μάλιστα από την «Αυγή». «Βαρύ το κλίμα στην Ευρώπη για την κυβέρνηση Μητσοτάκη».
Δημοσιεύθηκε στις 10 Αυγούστου. Επειτα από (υποθέτω) ρεπορτάζ στις παραλίες και στους τόπους παραθερισμού των Ευρωπαίων, όπου εκτός από το κλίμα ήταν βαριές και οι ξαπλώστρες.
Κανένα πρόβλημα. Οπως έχουμε επανειλημμένα πει, ο Τύπος στην Ελλάδα είναι ευτυχώς ελεύθερος.
Πάμε στα σοβαρά. Αλλη μια θερινή αντεπίθεση της αντιπολίτευσης προσπαθεί να αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα. Λογικό.
Αλλά δύσκολο. Οταν η κριτική ασκείται ακατάπαυστα με όρους τσιρίδας και υστερίας, δεν πείθει ούτε τη φορά που αποδεικνύεται βάσιμη.
Προφανώς η κυβέρνηση χρωστάει και μια διερεύνηση και μια εξήγηση για την ακατανόητη παρακολούθηση του Ανδρουλάκη. Υποθέτω ότι προτού περάσουμε στην προετοιμασία ενός δύσκολου και εκλογικού δεκαμήνου, η Βουλή και η Δικαιοσύνη θα κάνουν ενσυνείδητα τη δουλειά τους.
Με δεδομένο άλλωστε πως η δημοκρατία δεν απειλείται. Διαθέτει γερές βάσεις, έχει επιζήσει από σοβαρότερες δοκιμασίες και αν κινδύνευε, δεν θα αναθέταμε την υπεράσπισή της στους κλαπατσίμπαλους.
Το ερώτημα των επόμενων ημερών λοιπόν είναι αν η υπόθεση θα κλείσει εδώ ή αν κρύβει κάποια συνέχεια.
Θεωρητικά το δεύτερο θα με εξέπληττε. Ο Μητσοτάκης το πήρε επάνω του, πράγμα που υποδηλώνει ότι μάλλον έχει διαμορφώσει (έστω καθυστερημένα) μια σαφή εικόνα των πραγμάτων.
Αλλά φυσικά ποτέ δεν ξέρεις.
