Ηλίου φαεινότερο είναι ότι η Τουρκία έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο προκλητικότητας απέναντι στη χώρα μας, με στόχο να την υποχρεώσει, με τον φόβο ενός στρατιωτικού επεισοδίου, σε διμερείς διαπραγματεύσεις κάτω από τους δικούς της όρους υπέρτερης ένοπλης ισχύος. Και όλα αυτά στο πλαίσιο ενός νομικού κενού που έχει δημιουργηθεί από την αδυναμία της Αθήνας να χαράξει τα όρια των θαλασσίων ζωνών με τις γειτονικές της χώρες (Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτος), παρ’ όλο που συνεχώς διακηρύττει ότι ενεργεί με βάση του κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Γιατί όμως δεν τους εφαρμόζει και στην πράξη; Δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην Αγκυρα να χαράσσει τις δικές της ζώνες, παραβιάζοντας όμως, αντιστάσεως μη ούσης, αυτούς τους κανόνες. Διότι αυτό ακριβώς συνέβη τώρα με την Κρήτη.
Η όλη ιστορία θυμίζει το έτος 1973, όταν με την ανακάλυψη των πρώτων κοιτασμάτων πετρελαίου στη Θάσο η Αγκυρα δημοσίευσε τους περιώνυμους χάρτες του Αιγαίου με τις παράνομες μονομερείς διεκδικήσεις της, για να ακολουθήσουν όσα γνωστά ακολούθησαν. Και τότε δεν υπήρχε ούτε σουλτάνος, ούτε τίποτα. Ενώ τώρα, καθώς μάλιστα τα αποθέματα του Πρίνου έχουν αρχίσει να εξαντλούνται και η επιχείρηση που τα εκμεταλλεύεται βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, το ενδιαφέρον της (μέσα στο όραμα μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) έχει μεταφερθεί στα κοιτάσματα της Ανατολικής και Κεντρικής Μεσογείου. Ενώ εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει ταυτίσει το εύρος των χωρικών της υδάτων με τον εναέριο χώρο για να συνεχίζει τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, ερμηνεύοντας παράλληλα κατά το δοκούν τις συνθήκες, για να υποστηρίξει την ύπαρξη των περιώνυμων γκρίζων ζωνών και να καταγγείλει τη στρατιωτικοποίηση των νησιών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
