Η«σύνοδος» των συνθηκών αυτές τις πρώτες μέρες του 2022 και κάθε απόπειρα ανακεφαλαιωτικής ανίχνευσής τους μιλάει για την εξάντληση μιας εποχής και τη διάσπαση της ενότητάς της. Δεν είναι τόσο η πανδημία που εντυπωσιακά αποσπά κατ’ ανάγκη την απομένουσα ευρωστία και προσοχή, όσο η νέα κατάσταση που μοιάζει να παγιώνεται στο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο.
Εχουμε ήδη εισέλθει ημερολογιακά στον 3ο χρόνο της κυβερνητικής θητείας. Αν και τα γεγονότα υπήρξαν σε αυτή τη διαδρομή πυκνά, παραμένουμε στην εικόνα της πολιτικής ισορροπίας – των συσχετισμών λέει η τρέχουσα γλώσσα – που προέκυψε από τις εκλογές του 2019. Συχνά αυτό που εμφανίζεται ενώπιόν μας ως σταθερό και ακλόνητο, ο χρόνος το μεταβάλλει αόρατα και εμείς το κατανοούμε όταν πια αυτό παίρνει νέα μορφή. Κάθε πολιτική συνθήκη υπονομεύεται από τον χρόνο. Εχει έναν κύκλο ζωής. Ορίζεται από τις συγκρούσεις και την έσω δυναμική αλλαγής της, που γεννούν οι κάθε φορά ανάγκες και αιτήματα, στα οποία η Κυβέρνηση δεν μπορεί επαρκώς να ανταποκριθεί. Με τη συνακόλουθη φθορά να έρχεται να προστεθεί σε αυτές τις συνθήκες, που βουβά στην αρχή, λιγότερο βουβά στη συνέχεια, εργάζεται για την αλλαγή τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
