«Εφυγα από το σπίτι μου στα 12 γιατί ήθελαν να με στείλουν να σπουδάσω στην Τουρκία. Αλλά και εδώ τότε δεν είχαμε τόσες ελευθερίες» λέει στο «Βήμα» η Ναϊλάν Χαλίλ. Η ίδια παρέμεινε στον τόπο της, την Ξάνθη, σπούδασε στην Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης (ΕΠΑΘ) και έγινε δασκάλα σε μειονοτικό σχολείο. Η περίπτωσή της μοιάζει με του Ερντίν Μουμίν από την ορεινή περιοχή. Τη χρονιά που όλοι οι φίλοι του πήγαν για σπουδές στη γειτονική χώρα, αυτός πέρασε στη Σχολή της Αστυνομίας. Ηταν το 1996, όταν με την καθιέρωση της ποσόστωσης η τριτοβάθμια εκπαίδευση άνοιξε επιτέλους τις πόρτες της σε μουσουλμάνους μαθητές.
Πώς ζουν σήμερα οι έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος; Τι προβλήματα αντιμετωπίζουν και ποιο είναι το επίπεδο συνύπαρξης με τους χριστιανούς συμπολίτες τους; Προ ημερών, «Το Βήμα» βρέθηκε στην καρδιά της μουσουλμανικής μειονότητας: Στην Ξάνθη και στα ορεινά χωριά της – τα λεγόμενα και Πομακοχώρια – και στην Κομοτηνή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
