Η επιστροφή της Ελλάδας σε μια κανονικότητα, όπως κι αν την περιγράψουμε, έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την εξυγίανση και την ανασυγκρότηση των μέσων ενημέρωσης. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, μπορεί ορισμένοι να θεωρούν μια τέτοια αντίληψη απόρροια συντεχνιακών συμφερόντων, αλλά χωρίς έγκυρα, πλουραλιστικά και κριτικά προς κάθε μορφής εξουσία μέσα ενημέρωσης η πολιτική ζωή και οι πολίτες θα παραμένουν εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο αδιέξοδης σύγκρουσης διχαστικών αντιλήψεων και συνωμοσιολογικών θεωριών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, παρά τις εξαιρέσεις, δημοσιογράφοι και μέσα ενημέρωσης φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων στη διαχείριση της κρίσης των τελευταίων χρόνων. Απαξιώθηκαν, θεωρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό συναυτουργοί στην κατάρρευση της χώρας. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά εδώ οι διαστάσεις του ήταν και είναι εκκωφαντικές. Εχασαν την αξιοπιστία τους, συνέβαλαν, ιδιαίτερα η τηλεόραση, στον εκφυλισμό του πολιτικού διαλόγου, ταυτίστηκαν πολλά από αυτά με τον επελαύνοντα λαϊκισμό και εν τέλει δεν κατάφεραν να αντισταθούν επαρκώς στις βουλές της εξουσίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
