Τι είναι τελικά καλύτερο; Να μένει κάποιος περισσότερο στην ακαδημαϊκή ζωή και να διεκδικεί ένα διδακτορικό δίπλωμα, ακόμα και αν δεν επιθυμεί να ακολουθήσει πανεπιστημιακή καριέρα; Ή μήπως να αρχίσει από μικρή, σχετικά, ηλικία να ψάχνει για δουλειά, ιδιαίτερα σε μια χώρα με κακές συνθήκες εργασίας και ακόμα χειρότερες αμοιβές – ιδιαίτερα στα πρώτα του βήματα;
Δύσκολη απάντηση, είναι η αλήθεια. Ανθρωποι με όρεξη για σπουδές έχουν υποχρεωθεί να αρνηθούν τα όνειρά τους, είτε διότι δεν μπορούσαν οικονομικά να τα υλοποιήσουν είτε διότι άλλες υποχρεώσεις τούς κράτησαν πίσω. Αλλοι, πάλι, ξεκίνησαν και δεν τα κατάφεραν ή το πάλεψαν υπό αντίξοες συνθήκες και το κατάφεραν – και γνωρίζοντας πολύ καλά έναν εκ των συναδέλφων μου αντιλαμβάνομαι πλήρως πόσο «μάτωσε» για να το κάνει. Ο Αλέξης Πατέλης, ίσως αφελώς, κατάφερε να αποξενώσει όλες αυτές τις κατηγορίες με την πρόσφατη, ατυχή, δήλωσή του. Η συγγνώμη που ακολούθησε είναι μεν σημαντική. Δεν είναι όμως αρκετή. Η γνωστή ρήση «να βουτάς τη γλώσσα στο μυαλό πριν μιλήσεις» που έλεγαν οι παππούδες μας ίσως να είναι, επίσης, χρήσιμη σε όσους κατέχουν δημόσια αξιώματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
