Η Γαλλία εμφανίζεται να διεκδικεί τον ρόλο του πρωτοπόρου στην τόνωση της πολιτικής ασφαλείας και άμυνας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Ποια ουσιαστικά βήματα πρέπει να γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση; Πώς σχεδιάζετε τον συντονισμό μεταξύ της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Επέμβασης και της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO);
«Την τελευταία δεκαετία γίναμε μάρτυρες μιας βαθιάς αμφισβήτησης των στρατηγικών, οικονομικών και στρατιωτικών ισορροπιών. Οι εξελίξεις αυτές είναι βαθύτατα αποσταθεροποιητικές. Ο ανταγωνισμός μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας θα καθορίσει τις μελλοντικές εξελίξεις. Συνάγουμε ότι η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει αυξημένο μερίδιο της δικής της ασφάλειας. Αυτό είναι το μήνυμα του γάλλου προέδρου προς τους ευρωπαίους συναδέλφους του. Δεν μπορούμε να είμαστε παθητικοί μάρτυρες αυτών των εξελίξεων. Μια αδύναμη Ευρωπαϊκή Ενωση θα μας καταδίκαζε σε αδυναμία. Οφείλουμε να αποκτήσουμε τα μέσα, ακόμη και τα στρατιωτικά, ώστε να γίνεται σεβαστό το Διεθνές Δίκαιο και να προστατεύονται τα συμφέροντά μας».
Ο πρόεδρος Μακρόν αποκάλεσε πρόσφατα το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικά νεκρό». Επιπρόσθετα, ο διατλαντικός δεσμός κατά τη διάρκεια της προεδρίας Τραμπ διέρχεται μια φάση ιδιαίτερα τεταμένη. Θα έβλεπε η Γαλλία τη στρατηγική αυτονομία της ΕΕ ως πλήρως διακριτή από το ΝΑΤΟ;
«Προφανώς, η Γαλλία παραμένει προσηλωμένη στον ρόλο του ΝΑΤΟ για τη συλλογική μας ασφάλεια. Πρόσφατα άλλωστε ανήγγειλα νέα ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων της Γαλλίας στην Εσθονία, στις αποστολές του ΝΑΤΟ, καθώς και τη συνεισφορά ενός νέου τάγματος στην Πρωτοβουλία Ετοιμότητας της Συμμαχίας (NATO Readiness Initiative). Οφείλουμε όμως να εξαγάγουμε τα διδάγματα των εξελίξεων που άφησαν βαθιά ίχνη την τελευταία δεκαετία. Πρώτον, ο ανταγωνισμός μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας τροποποιεί σε μεγάλο βαθμό τους δεσμούς μεταξύ των ΗΠΑ και των ευρωπαίων συμμάχων τους. Επειτα, πρέπει να λάβουμε υπόψη την εξέλιξη της απειλής, η οποία, όπως γνωρίζετε, παίρνει πλέον ποικίλες μορφές: ασύμμετρες απειλές, καταπολέμηση της τρομοκρατίας, κυβερνοαπειλές κ.ά. Πιστεύω ότι για να ανταποκριθούμε σε όλες αυτές τις απειλές δεν θα είναι περιττό ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η Ευρώπη της Αμυνας, που συγκροτούν τους πυλώνες της αρχιτεκτονικής της ευρωπαϊκής ασφάλειας».
Φαίνεται ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας επιστροφής στην πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων. Σε αυτό το πλαίσιο, με ποιον τρόπο μπορεί η Ευρώπη να ανταγωνιστεί μεγάλα κράτη, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και η Ρωσία;
«Εχετε δίκιο και αυτή είναι άλλωστε η αφετηρία της προσέγγισής μας. Χωρίς ενότητα των ευρωπαϊκών εθνών, χωρίς την κοινή τους βούληση να αναλάβουν από κοινού τα συμφέροντά τους στο θέμα της ασφάλειας, με δυο λόγια χωρίς τη δημιουργία μιας αληθινής ευρωπαϊκής δύναμης, δεν θα έχουμε βαρύτητα στον διεθνή ανταγωνισμό. Η Γαλλία δεν συμβιβάζεται με την ιδέα μιας παρακμής της Ευρώπης».
