Ανοιχτές πόρτες νομίζω ότι παραβίασε η αστυνομία με την έφοδο της περασμένης Τρίτης στη φοιτητική εστία του ΕΜΠ στου Ζωγράφου. Οποιος έχει παιδί σε πανεπιστήμιο, στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, προφανώς γνώριζε και γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει στις εστίες, που κατασκευάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και είχαν συγκεκριμένο στόχο: να στεγάσουν παιδιά από την περιφέρεια που οι γονείς τους δεν είχαν την οικονομική άνεση να τους νοικιάσουν ένα δωμάτιο για τις σπουδές τους.
Οσοι λοιπόν σήμερα φρίττουν από έκπληξη ή και αγανάκτηση για το γεγονός ότι αλβανοί κακοποιοί, με έλληνες συνεργάτες, είχαν εγκατασταθεί στη φοιτητική εστία του Μετσοβίου, και τη χρησιμοποιούσαν για κρησφύγετο της εγκληματικής τους δράσης, καλόν είναι να ανατρέξουν μερικές δεκαετίες πίσω. Τότε δηλαδή, που αναπτύχθηκε στην ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα, με την ανοχή της πολιτείας, το είδος του «αιώνιου φοιτητή». Αυτού δηλαδή που δεν τελειώνει ποτέ τις σπουδές του, και αφού δεν τελειώνει τις σπουδές του, έχει το δικαίωμα να καταχράται και τη «φιλοξενία» σε ένα δωμάτιο φοιτητικής εστίας. Διότι ποτέ οι πρυτανικές αρχές δεν είπαν στοπ σε αυτή την άθλια πρακτική. Αλλά την ανέχθηκαν, την κανακεύουν, τη συντήρησαν, την άφησαν να «μετεξελιχθεί». Και κάπως έτσι φτάσαμε στο φαινόμενο 35άρηδες και 40άρηδες «φοιτητές» να μένουν δωρεάν σε μια φοιτητική εστία στερώντας τη στέγαση από ένα παιδί που πραγματικά έχει ανάγκη τη βοήθεια της πολιτείας για να πραγματοποιήσει τις σπουδές του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
