Εναν πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις φυλακή, τον στέλνεις σπίτι του. Το αξίωμα φέρεται ότι ειπώθηκε από τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, ήταν το δικό του σχόλιο για την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο. Από συνταγματική θεώρηση, η άποψη αυτή, από όπου κι αν προήλθε, είναι ελαφρώς μετέωρη. Στις δημοκρατίες όλοι οι πολίτες, ακόμη και οι πρωθυπουργοί, τέως και εν ενεργεία, είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Αν παρανόμησαν, η πολιτεία οφείλει να επιβάλει τις συνέπειες. Ο λαός διά της ψήφου αποφασίζει ποιος θα κυβερνά, ποιος θα αντιπολιτεύεται και ποιος θα πηγαίνει σπίτι του, τίποτα άλλο. Αρκεί βεβαίως για μια εμπλοκή πρωθυπουργού με τη Δικαιοσύνη να υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία, γιατί αλλιώς η ζημιά για τη δημοκρατία είναι ανυπολόγιστη. Οι επιπόλαιες και ιδιοτελείς διώξεις υπό το κράτος κομματικού πάθους μπορεί να αποβούν έως και εθνικά καταστροφικές.
Με όρους πολιτικού ρεαλισμού, πάντως, οι αντίπαλοι του Ανδρέα Παπανδρέου δικαίωσαν το αξίωμα Καραμανλή. Το μόνο που κατάφεραν με το Ειδικό Δικαστήριο, στο οποίο τον παρέπεμψαν οι φιλελεύθεροι και κομμουνιστές του τότε Κοινοβουλίου, ήταν να τον επαναφέρουν λίγα χρόνια μετά στην εξουσία. Αν και σοβαρά ασθενής, σάρωσε στις εκλογές του 1993, τις οποίες κέρδισε με 47%! Κι όχι μόνο αυτό, εδραιώθηκε πανηγυρικά η πολιτική ηγεμονία του ΠαΣοΚ, το οποίο κυβέρνησε έως το 2004.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
