Το 2010 υπήρξε ένα έτος κομβικό για τις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις. Η κίνηση των Μπέντζαμιν Νετανιάχου και Γιώργου Παπανδρέου να συσφίγξουν τις επαφές των δύο χωρών – εκμεταλλευόμενοι και το επεισόδιο με το πλοίο «Mavi Marmara» που έπληξε το «στρατηγικό υπογάστριο» των σχέσεων Αγκυρας και Τελ Αβίβ – επανακαθόρισε τις περιφερειακές εξελίξεις και αποτελεί έκτοτε μία από τις «άγκυρες» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και πέραν αυτής, με πρωτοφανή συναίνεση εντός του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Τότε, στην αρχή της επαναπροσέγγισης, πρεσβευτής του Ισραήλ στην Αθήνα ήταν ο Αριε Μέκελ. Ο γράφων είχε την ευκαιρία να γνωρίσει πολύ καλά τον άνθρωπο που έφυγε πριν από μερικές ημέρες από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών έπειτα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Ο Μέκελ, άοκνος και εύστροφος, έβαλε (την περίοδο 2010-2014) τις βάσεις και τα θεμέλια της σημερινής ελληνοϊσραηλινής σχέσης, με διαδόχους άλλους δύο αφοσιωμένους διπλωμάτες, την Ιρίτ Μπεν-Αμπα και τον σημερινό πρεσβευτή Γιόσι Αμράνι, που επίσης έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στην εμβάθυνση των διμερών σχέσεων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
