Ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδος για τις ελληνορωσικές σχέσεις, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν και στο πεδίο της πολιτικής, ήταν η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015-2019.
Μόλις λίγες ημέρες μετά την εκλογική νίκη του 2015, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, από κοινού με κάποιους άλλους συναδέλφους του, είχε σχεδόν τινάξει στον αέρα το συμβούλιο των ευρωπαίων υπουργών, όπου και πάλι συζητούνταν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, σε εκείνη τη φάση της ρωσοουκρανικής κρίσης. Ο έλληνας υπουργός είχε επιμείνει να είναι ηπιότερες οι διατυπώσεις σε βάρος της Μόσχας και σύμφωνα με διεθνείς πηγές η στάση της Ελλάδας είχε αποτελέσει πηγή μεγάλου εκνευρισμού σε εκείνη τη σύνοδο. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ είχε δε δηλώσει: «Δεν είναι μυστικό ότι η νέα θέση της ελληνικής κυβέρνησης δεν διευκόλυνε τη σημερινή διαβούλευση».
Λίγους μήνες αργότερα και λίγο πριν από την κορύφωση του ελληνικού δράματος και τη χρεοκοπία της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας συναντιόταν με τον Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη και έκανε την περιβόητη δήλωση: «Είμαστε λαός της θάλασσας που δεν φοβάται να ανοιχτεί σε μεγάλα πελάγη, σε καινούργιες θάλασσες, προκειμένου να φτάσουμε σε νέα και πιο ασφαλή λιμάνια».
Είχε προηγηθεί το περιστατικό με την επίσκεψη του επικεφαλής της Gazprom Αλεξέι Μίλερ στην Αθήνα, τον οποίο είχε υποδεχθεί με υπόκλιση ο τότε υπουργός Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Η αλλαγή κλίματος
Επειτα από το ναυάγιο της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να φτάσει στα πιο ασφαλή (ρωσικά) λιμάνια, η σχέση με τη Ρωσία πέρασε σε μια πολύ διαφορετική φάση. Οταν δε η συνθήκη των Πρεσπών αναδείχθηκε βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης Τσίπρα, προκλήθηκε μείζων κρίση, που κορυφώθηκε με την απέλαση των ρώσων διπλωματών το καλοκαίρι του 2018, η οποία βασίστηκε κατά τις κυβερνητικές πηγές της εποχής στην προσπάθεια ανάμειξής τους στα εσωτερικά της Ελλάδας.
Διπλωματικές πηγές ανέφεραν την εποχή εκείνη ότι, παρά την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να διατηρήσει τις σχέσεις με τη Μόσχα σε καλό επίπεδο, ορισμένοι «μηχανισμοί» οι οποίοι συνδέονταν με τα ρωσικά συμφέροντα στην Ελλάδα προσπαθούσαν να αναμειχθούν στα εσωτερικά της χώρας. Μιλούσαν μάλιστα για χρηματικά ανταλλάγματα μέσω των οποίων επιχειρούσαν να επηρεάσουν δημάρχους και μητροπολίτες και να αποκτήσουν επιρροή στο Αγιον Ορος, καθώς και για απόπειρες χρηματισμού κρατικών λειτουργών.
Κατά τις ίδιες πηγές, από τη ρωσική πλευρά είχαν υποκινηθεί αντιδράσεις και κινητοποιήσεις κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει εκείνες τις απελάσεις ως επιχείρημα απέναντι στις κατηγορίες για τη διστακτική ή επαμφοτερίζουσα στάση του στο θέμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
