Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινό. Μέχρι το 2019 η πολιτεία δεν γνώριζε πόσα παιδιά βρίσκονταν σε ιδρύματα. Μετά από αγώνα καταφέραμε να τα μετρήσουμε.
Βρήκαμε οικογένεια για τα 1.100 παιδιά μέσα σε ενάμιση χρόνο, σχεδόν για τα μισά από αυτά. Πολλά τα παράδοξα με τα οποία είχαμε να αναμετρηθούμε.
Διαβάστε επίσης:
Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε διαφοροποίηση της παιδικής κακοποίησης από κάθε άλλη μορφή κακοποίησης. Ορίσαμε για πρώτη φορά στο Ελληνικό Δίκαιο με σαφήνεια τι είναι παιδική κακοποίηση. Κανόνες λειτουργίας υπήρχαν για όλες τις δομές, πλην αυτών της παιδικής προστασίας, τις αρχαιότερες κοινωνικές δομές της χώρας. Τον Μάιο του 2022 θέσαμε για πρώτη φορά, επιτέλους, σαφείς κανόνες και προδιαγραφές για τις Μονάδες Παιδικής Προστασίας. Δεν υπήρχαν προδιαγραφές για τη στελέχωσή τους, ακόμα και απαγόρευση σε πολίτες που έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα όπως η παιδεραστία, να δουλεύουν σε δομές με παιδιά.
Τις τελευταίες ημέρες καταλάβαμε με τον πιο οδυνηρό, δυστυχώς, τρόπο ότι οι κανόνες είναι επιβεβλημένοι. Αναφέρομαι στη διάταξη που εφαρμόσαμε για έκτακτη αλλαγή στη διοίκηση κοινωνικών δομών που ψηφίστηκε πριν από λίγους μήνες έχοντας απέναντι πολλούς, μέσα και έξω από τη Βουλή, μέσα και έξω από τα ιδρύματα.
Πρόκειται για μια διάταξη που χρησιμοποιείται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλά βρεθήκαμε ενώπιον αυτών και δράσαμε άμεσα για την προστασία των παιδιών. Προδιαγραφές σημαίνει τρία πολύ συγκεκριμένα πράγματα: έλεγχος, απαραίτητη στελέχωση, κτιριολογικό.
Ορίσαμε ως πρωταρχικό σκοπό των Μονάδων Παιδικής Προστασίας την αποϊδρυματοποίηση. Η ιδέα ότι ένα καλά οργανωμένο ίδρυμα μπορεί να καλύψει τις συναισθηματικές και ψυχικές ανάγκες ενός παιδιού είναι αναχρονιστική. Υψιστης σημασίας η αναδοχή. Παράλληλα με την ενίσχυσή της φτιάξαμε εκ του μηδενός και χρηματοδοτούμε κι ένα νέο σύστημα αποϊδρυματοποίησης των μεγαλύτερων παιδιών. Πρόκειται για το πρόγραμμα Ημιαυτόνομης Διαβίωσης σε Διαμερίσματα.
Τα όσα αποκαλύπτουν τα πρόσφατα δημοσιεύματα για το Χαμόγελο του Παιδιού, εφόσον πάντα στοιχειοθετούνται, θέτουν ζητήματα των οποίων ζητούμε να επιληφθούν οι αρμόδιες Αρχές, από την Εισαγγελία μέχρι την Εθνική Αρχή Διαφάνειας.
Ομως, όπως μας έδειξε η περίπτωση της Κιβωτού – πέραν του ουσιαστικού ζητήματος των ελλιπών παρεχόμενων υπηρεσιών αλλά και φροντίδας στα παιδιά – τίθεται και θέμα διαχείρισης των δωρεών. Οι συμπολίτες μας από το υστέρημά τους θέλουν να βοηθήσουν τα παιδιά που έχουν απομακρυνθεί από τη βιολογική τους οικογένεια.
Οι δωρεές αυτές δίνονται για να υποστηριχθεί το έργο της δομής, προκειμένου να υποστηριχθούν τα παιδιά και να υπάρχει ένα υψηλό επίπεδο φροντίδας και επιμέλειάς τους. Σκοπός μας λοιπόν, η θέσπιση επιπλέον κριτηρίων οικονομικού ελέγχου και χρηστής διοίκησης των κοινωνικών φορέων προστασίας των ευάλωτων συμπολιτών μας – και δη των παιδιών.
Η κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου είναι υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για θέματα Πρόνοιας.
