Η αφήγησή του κόβεται συχνά από τον βήχα. Κατάλοιπο από την περιπέτειά του με τον κορωνοϊό. Ο ταξιδιωτικός συντάκτης Πάνος Γεωργιάδης, 55 ετών, ζει στο Κιλκίς, είναι ένας άνθρωπος που αγαπά το περπάτημα – 10 χλμ. κάθε μέρα – δεν καπνίζει. Το μόνο που είχε, αλλεργικό άσθμα. Σε αυτό «πάτησε» ο SARS-CoV-2. Ο δεξιός του πνεύμονας έπαψε να λειτουργεί. Μεταφέρθηκε ημιλιπόθυμος στο νοσοκομείο του Κιλκίς, αρχές Νοεμβρίου και από εκεί, ως παλιός αξιωματικός στις ειδικές δυνάμεις, στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπου διασωληνώθηκε έπειτα από μια μέρα. Μπήκε σε καταστολή για 5 μέρες στη ΜΕΘ. Δεν θυμάται πολλά. «Μόνο ότι έβλεπα όνειρα. Θυμάμαι μόνο το τελευταίο. Βρισκόμουνα στην Κίνα, σε ένα παραδεισένιο μέρος. Ενιωθα, όμως, ότι κάτι δεν μου αρέσει. Τότε αισθάνθηκα ότι πνίγομαι και ακούω μια φωνή που μου λέει: «Κύριε Γεωργιάδη κάνε υπομονή, τώρα βγάζουμε τον σωλήνα». Την ώρα που μου βγάζουν τον σωλήνα, βλέπω τον εαυτό μου από πάνω με έναν κόκκινο προβολέα, ανθρώπους με μάσκες και μου βγάζουν ένα καλωδιάκι. Κι αναρωτιέμαι: το φαντάστηκα, το έζησα, φεύγει η ψυχή μου; Οταν το συζήτησα μετά με κάτι φίλους που πιστεύουν βαθιά – εγώ δεν είμαι τόσο πολύ – μου είπαν: «Σε κάνανε βόλτα οι άγγελοι αλλά δεν πήγαν πολύ βαθιά». Τέλος πάντων, μόλις βγήκε ο σωλήνας, ένιωσα απίστευτη ανακούφιση. Μου λέει ο γιατρός «αν με ακούς, κούνα το κεφάλι σου. Είσαι ο Παναγιώτης Γεωργιάδης;». Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι είμαι ανάπηρος, δεν μπορούσα να κουνηθώ, δεν μπορούσα να μιλήσω, ήμουν άφωνος. Κουνάω το κεφάλι μου. Μου λέει: «Καλώς γύρισες πίσω». Δεν πιστεύω αυτό που ακούω και σκέφτομαι: γιατί, πού πήγα; Μετά μου έβαλαν μια ολομέτωπη μάσκα. Ενιωθα να πνίγομαι. Προσπάθησα να τη βγάλω. Ηταν, όμως, αδύνατον να κουνηθώ. Είπα στον εαυτό μου: ηρέμησε. Το μόνο που με απασχολούσε ήταν μια έντονη δίψα. Πρέπει να πέρασα κρίσεις πανικού, σοκ… δεν ξέρω. Είχα «πατώσει» ψυχολογικά».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
