«Αν χρειαστεί, θα απαντήσω εγώ»

Το άρθρο του Κώστα Σημίτη στα «ΝΕΑ», το περασμένο Σάββατο, έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στη Χαριλάου Τρικούπη, αιφνιδιάζοντας τη Φώφη Γεννηματά και τους επιτελείς της. Ο πρώην πρωθυπουργός, χρησιμοποιώντας μια φράση από τις δηλώσεις της προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, μετά την ανακοίνωση του δεύτερου lockdown, πήρε σαφείς αποστάσεις από την αντιπολιτευτική στρατηγική του κόμματος, υπογραμμίζοντας ότι, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της κριτικής που ασκεί στην κυβέρνηση, δεν έχει παρουσιάσει ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Στις πρώτες συζητήσεις που έγιναν, όχι μόνο στο επιτελείο της κυρίας Γεννηματά αλλά και ανάμεσα σε βουλευτές και στελέχη, αφού η παρέμβαση Σημίτη σήκωσε τρικυμία στα νερά της Κεντροαριστεράς, το αναπάντητο ερώτημα αφορούσε τα κίνητρα του πρώην πρωθυπουργού. Θέλησε ο Κώστας Σημίτης να στείλει το μήνυμα στη Χαριλάου Τρικούπη ότι η αντιπολιτευτική τακτική που ακολουθεί όχι μόνο δεν θα αποφέρει τα προσδοκώμενα κέρδη από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα καταστήσει το Κίνημα Αλλαγής ουρά του Αλέξη Τσίπρα; Επεδίωξε σε μια περίοδο που ο Κυριάκος Μητσοτάκηςβρίσκεται αντιμέτωπος με το πρώτο κύμα αμφισβήτησης των επιλογών του και οι κυβερνητικές αρρυθμίες δεν κρύβονται να του προσφέρει στήριξη; Γιατί στο άρθρο του ο κ. Σημίτης απέφυγε την οποιαδήποτε αιχμή εναντίον της κυβέρνησης; Πώς γίνεται να αγνοεί το γεγονός ότι το Κίνημα Αλλαγής πέραν της κριτικής που ασκεί έχει καταθέσει μια σειρά προτάσεων τόσο για τη διαχείριση της πανδημίας όσο και για την αντιμετώπιση των επιπτώσεών της στην οικονομία και στην κοινωνία; Μήπως τελικά στην κριτική που άσκησε ο πρώην πρωθυπουργός θα πρέπει να αναζητηθούν και εσωκομματικά κίνητρα;