Ενα ερώτημα που απασχολεί πολλούς είναι η στάση της Κίνας στο Ουκρανικό. «Το Πεκίνο έχει να κάνει μια επιλογή εδώ. Ολα τα πολιτικά ένστικτα εντός της ηγετικής ομάδας του Σι Τζινπίνγκ λένε να μείνουν σταθεροί στη στενή σχέση τους με τη Ρωσία. Η Ρωσία παρέχει από την άποψη των πόρων μια τεράστια ευκαιρία για την αναπτυσσόμενη κινεζική οικονομία. Αυτή δεν είναι μια πολιτική εταιρική σχέση, αλλά μια σχέση που εξαιτίας των κακών σχέσεων της Δύσης με τη Ρωσία, ήδη πριν από όσα συμβαίνουν σήμερα, η Κίνα έχει λευκή κάρτα να εκμεταλλευθεί άφθονους ρωσικούς πόρους και σε μάλλον χαμηλή τιμή» λέει ο κ. Ουέσταντ.
Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο επίπεδο: όσα συμβαίνουν επί του πεδίου στην Ουκρανία. «Οι Κινέζοι αισθάνονται άβολα με αυτή την εισβολή επειδή είχαν πολύ καλές σχέσεις με την Ουκρανία. Η Κίνα ήταν ο μεγαλύτερος ξένος οικονομικός της εταίρος και επιπλέον υπάρχει η παραβίαση όλων των αρχών που υποστηρίζει η Κίνα, ιδιαίτερα η εδαφική ακεραιότητα και η μη επέμβαση. Οι ενδείξεις», προσθέτει, «είναι ότι οι Ρώσοι είχαν ενημερώσει τους Κινέζους ότι θα είναι ένας πολύ σύντομος πόλεμος και οι στόχοι θα επιτυγχάνονταν γρήγορα. Αυτό δεν έγινε και για αυτό υπάρχουν οι νεότερες σκέψεις. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι οι Κινέζοι κατάλαβαν από την αρχή ότι όλο αυτό δεν πήγαινε καλά για τους Ρώσους και μάλιστα πριν από τους Αμερικανούς. Αν τα πράγματα χειροτερεύσουν σοβαρά, οι Κινέζοι δεν θα το ανεχθούν άλλο. Δημοσίως δεν θα τα σπάσουν με τον Πούτιν, αλλά παρασκηνιακώς θα του πουν ότι πρέπει να βρεθεί ένας συμβιβασμός. Και ίσως εκεί οι Ρώσοι να μην έχουν επιλογή. Η τρέχουσα κρίση», καταλήγει, «είναι η πρώτη παγκόσμια κρίση που η Κίνα, αν το θελήσει, μπορεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο, ακριβώς λόγω της σχέσης της με τη Ρωσία».
