Σε δύο κατηγορίες διαχωρίζει τους ψηφοφόρους ο καθηγητής Οργάνωσης και Πολιτικής των ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών Στέλιος Παπαθανασόπουλος: σε αυτούς της αναλογικής γενιάς και σε αυτούς της ψηφιακής. Οι πρώτοι είναι όσοι μεγάλωσαν σε αναλογικό περιβάλλον, πριν δηλαδή από την επέλαση των smartphones, των social media και των apps. Σε αυτούς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικότερα το Διαδίκτυο δεν έχουν μεγάλη επίδραση. Αυτό που μετράει για τη συγκεκριμένη μερίδα των ψηφοφόρων είναι θέματα πιο πρακτικά, όπως η οικονομική τους κατάσταση αλλά και οι κοινωνικές συνθήκες.
Από την άλλη, υπάρχει η νεότερη γενιά, η ψηφιακή, που μεγάλωσε με Internet και social media. Σε αυτή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν μεγαλύτερη επιρροή. Ωστόσο, όπως τονίζει ο καθηγητής, «ο άμεσος κοινωνικός περίγυρος είναι πάντα πολύ πιο ισχυρός σε σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Ο ίδιος, πάντως, κάνει μια σημαντική παρατήρηση, που απαντά κυρίως σε όλους όσοι αδικούν τη νέα γενιά. «Οι πολίτες δεν είναι δοχεία υποδοχής που αποδέχονται αβλεπί ό,τι τους προσφέρουν τα μέσα» λέει χαρακτηριστικά.
Στα social media, συνεχίζει ο Στέλιος Παπαθανασόπουλος, επικρατεί η «σπειροειδής γραμμή σιωπής. Αυτό σημαίνει ότι ακούγεται όποιος φωνάζει περισσότερο, επικρατούν δηλαδή οι απόψεις εκείνων που κάνουν τον περισσότερο θόρυβο. Ο ντόρος αντί για το μήνυμα. Από την άλλη, οι media savvy, όσοι γεννήθηκαν δηλαδή το 2000, ακριβώς επειδή μεγάλωσαν σε ένα ψηφιακό περιβάλλον και γνώρισαν τον κόσμο μέσα από τα social media, γνωρίζουν πολύ καλά να διακρίνουν και τα αρνητικά».
Τέλος, ο καθηγητής Οργάνωσης και Πολιτικής των ΜΜΕ παρατηρεί ότι οι πολιτικοί μαθαίνουν εντυπωσιακά γρήγορα τις νέες τεχνολογίες: «Είναι οι καλύτεροι μαθητές. Εξοικειώνονται τάχιστα με τις νέες τεχνολογίες και τα social media προκειμένου να ανοιχθούν σε νέα κοινά».
