Ζωή εν τάφω

Tα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων είναι πια εδώ και καιρό αστυνομικά δελτία. Και πηγαίνουν και λίγο παραπέρα. Σε όλη την παλέτα της τραγωδίας – όχι της ύπαρξης,  αλλά του τυχαίου. Παράξενοι θάνατοι από όλον τον κόσμο στις οθόνες μας.

Οταν τελειώσουν με τους δικούς μας, πιάνουν έναν Ταϊλανδό που έπεσε από τη σκάλα και σκοτώθηκε, μια μητέρα που γλίστρησε σε κάποιο μετρό της Γαλλίας και διαμελίστηκε, έναν Εσκιμώο που έσπασε ο πάγος και τον κατάπιε η άβυσσος. Τα βιντεάκια επαναλαμβάνονται τρεις και τέσσερις φορές μέσα στο ίδιο δελτίο, ποτέ δεν παίζουν μόνο μία φορά. Περισσότερο από όλα με τρελαίνει αυτή η επανάληψη. Κάποια στιγμή ολοκληρώνονται οι ανταποκρίσεις από τη μικρή μας κόλαση και περνάμε στις εξωτερικές ειδήσεις. Αλλά πριν περάσουμε ακούγεται η φράση «θα επανέλθουμε όμως σε λίγο στην υπόθεση του serial killer». Γιατί, κορίτσι μου, θα επανέλθεις; Τι ξέχασες να μας πεις; Τι ξέχασες να μας δείξεις; Γιατί μας έχεις σε τόση τσίτα;