Η ελληνοτουρκική κρίση, όπως όλα τα στοιχεία και δεδομένα μαρτυρούν, έχει φθάσει σε οριακό σημείο. Η διπλωματία τείνει να εξαντλήσει τις δυνατότητές της, μετά τις όποιες παρεμβάσεις και εκκλήσεις Τραμπ και Μέρκελ. Εικάζουμε ότι κάτι απέδωσαν, αλλά επισήμως ουδέν ακόμη. Μέχρι να μάθουμε για κάποια συνάντηση τύπου Βερολίνου, η αναμέτρηση θα εξελίσσεται στο «πεδίο», όπως συνηθίζει να λέει ο Ταγίπ Ερντογάν. Δηλαδή στη θάλασσα, ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, δυτικά της Κύπρου και του Καστελλορίζου, νοτιοανατολικά της Κρήτης και νοτίως της Ρόδου, της Κάσου και της Καρπάθου. Εκεί, όπου συγκεντρώνεται πλήθος ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων, παίζεται στην παρούσα φάση το παιχνίδι της τουρκικής διεκδίκησης και αναδεικνύονται οι δυνατότητες της ελληνικής άμυνας και αποτροπής. Σε αυτή λοιπόν την επίμαχη ζώνη διεξάγεται «πόλεμος» νεύρων και διατηρείται εύθραυστη ισορροπία ικανή να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο, τις διαστάσεις του οποίου κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει. Η διαφορά είναι ότι εκεί δεν ασκούνται πολιτικές δυνάμεις, παρά μόνο στρατιωτικές, η ψυχραιμία και οι αντοχές των οποίων δοκιμάζονται διαρκώς, επί πολλές ημέρες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
