H σύγκρουση των τελευταίων ημερών, η ατμόσφαιρα έντασης και οι συνθήκες μεγάλης αντίθεσης και απόλυτου διχασμού που επικράτησαν για τη συμφωνία των Πρεσπών αφήνουν βαριά σκιά πάνω από τη χώρα.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, παρότι επέτυχε την ψήφιση της επίμαχης συμφωνίας, εξέρχεται από την τρέχουσα πολιτική κρίση πληγωμένη, αμφισβητούμενη και εξουθενωμένη, σε μεγάλη απόσταση από τον ελληνικό λαό, πολύ μακριά από τις εθνικές και άλλες αγωνίες που καταδιώκουν τους πολίτες της πολύπαθης χώρας μας.
Για να κερδίσει τις δύσκολες ψηφοφορίες στη Βουλή χρειάστηκε να ασκήσει βάναυση αστυνομική βία, να αρνηθεί συμμάχους, να μετέλθει μεθόδους αγοραίες αρνούμενη κοινοβουλευτικά ήθη τεσσάρων δεκαετιών και εν τέλει να κλονίσει τη συνοχή κομμάτων και δυνάμεων, υπονομεύοντας τους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Και μαζί με τις μακιαβελικές πρακτικές, φανέρωσε δόγματα και αγκυλώσεις που ορίζουν τη δράση της και είναι αυτές τελικά που καθορίζουν την προβληματική επίδοσή της.
Την επομένη της υπερψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών, στον λίγο χρόνο που απομένει στην κυβέρνηση, θα αναδειχθούν τα ελλείμματα, τα βάρη και η αδυναμία της να χειριστεί με αποτελεσματικό τρόπο τις κρίσιμες υποθέσεις της χώρας.
Με κίνδυνο να χειροτερεύσει έτι περαιτέρω η όλη κατάσταση, ιδιαιτέρως η οικονομική, και η χώρα να βρεθεί σύντομα αντιμέτωπη με νέα κρίση. Ηδη τούτες τις μέρες της μεγάλης σύγκρουσης η κυβέρνηση αξιολογείται αυστηρά για τις καθυστερήσεις και τις αναστολές που χαρακτηρίζουν τη δράση της στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής.
Εχασε και συνεχίζει να χάνει χρόνο και ευκαιρίες η ασθμαίνουσα και κοινοβουλευτικά ετοιμόρροπη κυβέρνηση.
Τα ιδεολογικά και άλλα συμπλέγματα που καθοδηγούν υπουργούς και στελέχη της δεν επιτρέπουν το διεκδικούμενο άλμα, παρά μόνο τη στασιμότητα και την καθήλωση επιβραβεύουν.
Απομονωμένος από τον ελληνικό λαό και ιδεολογικοπολιτικά αγκυλωμένος ο κ. Τσίπρας, με περιορισμένη παράσταση του σύγχρονου κόσμου, δεν δύναται να παρακολουθήσει τις διεθνείς τάσεις και τις προδιαγραφόμενες εξελίξεις, ούτε να εμπνεύσει και να δημιουργήσει κλίμα προόδου και ανάπτυξης στη χώρα.
Ο κύκλος των ιδεών και των αντιλήψεων που τον συνοδεύει δεν επαρκεί, φαντάζει λειψός και δεν επιτρέπει την καλλιέργεια προσδοκιών και ελπίδων στον λαό μας. Στον χρόνο που του απομένει ο κ. Τσίπρας, κατά τα φαινόμενα, θα αποδυθεί σε άγρα ψήφων και μόνο, παρά σε οτιδήποτε άλλο.
Με τον τρόπο του θα κινηθεί στην ίδια γραμμή του διχασμού και στο πεδίο της οικονομίας, προσθέτοντας εμπόδια και καθυστερώντας βασανιστικά την έξοδο από την κρίση. Ωστόσο, η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια μακράς αναμονής. Και προφανέστατα οι εκλογές δεν μπορούν να βραδύνουν.
Ο κ. Τσίπρας υποχρεούται, αν μη τι άλλο, να επισπεύσει τις εκλογές. Αυτή είναι πλέον η μόνη εθνική υπηρεσία που επιβάλλεται να προσφέρει.
Τώρα, μετά και την εμπειρία απόλυτου διχασμού με τη συμφωνία των Πρεσπών, ο τόπος έχει ανάγκη αναγεννητικών και ενοποιητικών πολιτικών και δυνάμεων. Η Ελλάδα χρειάζεται νέα, εμπνευσμένη ηγεσία, ικανή να συλλαμβάνει τα σήματα των καιρών και να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου.
Μια ηγεσία ικανή να ενώσει και πάλι τον λαό και να τον οδηγήσει σε δρόμους δημιουργίας, προόδου και ανάπτυξης.
Μια ηγεσία εξοπλισμένη με πεποιθήσεις και δύναμη, έτοιμη να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει με πίστη και τόλμη ένα σχέδιο εθνικής αναγέννησης και ανασυγκρότησης.
Δεν χωρεί άλλος διχασμός, ούτε επιτρέπονται καθυστερήσεις.
ΤΟ ΒΗΜΑ
