Η ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ φιλαθλητική συμπεριφορά οπαδών του Απόλλωνα Σμύρνης στο γήπεδό τους (Ριζούπολη) να συγχαρούν ομαδικά οπαδούς Πανιωνίου (που είχε νικήσει στον μεταξύ τους αγώνα) είναι παράδειγμα προς μίμηση και δίκαια σχολιάστηκε από τον Τύπο. Ωστόσο υπήρχε, και βαθμιαία εκφυλίζεται, αντιπαλότητα. Βαθιές κοινές οι ρίζες των δύο συλλόγων στην ελληνική Σμύρνη και ο ανταγωνισμός τους αιτιολογημένος. Αλλά στην προσφυγιά, μετά το 1922 είχαν σημειωθεί κάθε άλλο παρά ευχάριστα κρούσματα εχθρότητας. Χρέος των διοικήσεών τους να τεθεί οριστικό τέρμα. Αλλωστε είχαν ευθύνη οι ιθύνοντες και από τις δύο πλευρές που αν δεν ενθάρρυναν, οπωσδήποτε ανέχονταν αυτή την κατάσταση. Οπως φαίνεται το κλίμα έχει, ευτυχώς, αλλάξει.
ΑΛΛΑ ως γνωστόν η Ιστορία διδάσκει. Αξίζει να σταθούμε με κάποια γεγονότα στην εποχή της ελληνικής Σμύρνης για να έχουν οι νεότεροι, είτε είναι οπαδοί είτε ιθύνοντες, αυτά τα μηνύματα μέσα από τον Χρόνο και όχι το «Χρονοντούλαπο».
ΣΤΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥΣ αγώνες Στίβου του 1907, όταν η λάμψη και η ωστική δύναμη των Β’ εν Αθήναις Ολυμπιακών Αγώνων (1906) για μια νέα άνθηση του ελληνικού Αθλητισμού έδιναν πλούσιους καρπούς φιαλαθλητικής δημιουργίας, συνέβη όντως «συγκινητικότατον επεισόδιον», όπως γράφουν στο βιβλίο τους για τα 75 χρόνια του Πανιωνίου ΓΣΣ οι Χρ. Σολωμονίδης και Ν. Λωρέντης. «Τρία μέτρα απείχε από το τεταμένο νήμα ο δρομέας του Πανιωνίου Σιιτόπουλος. Τρία μέτρα πίσω του ο δρομέας του Απόλλωνα Πατεστίδης. Τα πόδια των δύο δρομέων κινούσε η ευγενική άμιλλα και ο πόθος της νίκης. Σε μια έξαρση έμπνευσης ο προπορευόμενος γυρίζει και αρπάζει τον αντίπαλό του από το μπράτσο και το νήμα κόβεται ταυτόχρονα από τα στήθη και των δύο…» (θερμότατα συγχαρητήρια από τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο).
ΤΟ ΑΛΛΟ περιστατικό έχει ιδιαίτερη σημασία. Οταν στη Δημογεροντία της Σμύρνης ο εθνομάρτυρας μητροπολίτης Αγιος Χρυσόστομος έφερε προς έγκριση την παραχώρηση στον Πανιώνιο – άστεγο τότε – έκταση για την οποία η αγγλική εταιρεία σιδηροδρόμων πρόσφερε το τεράστιο ποσό των 100.000 λιρών οι μετέχοντες εκπρόσωποι του Απόλλωνα υπερθεμάτισαν για τη στέγαση του «αντιπάλου» συλλόγου.
ΤΟ ΤΡΙΤΟ δείγμα αφορά τα όσα έγραφε για τον Απόλλωνα σε αθλητικό περιοδικό της Αθήνας ο ρέκτης πρόεδρος του Πανιωνίου Δημητρός Δάλλας, που δημοσιογραφούσε με ανταποκρίσεις του από τη Σμύρνη με το ψευδώνυμο «Δίαλλος» (σμυρνιός ολυμπιονίκης στους αγώνες του 172 π.Χ. στο παγκράτιο παίδων). «Ο Πανιώνιος ηυτύχησε να έχη παρά το πλευρόν αυτού αδελφόν εις τον ωραίον σκοπόν, σθεναρόν δε εν τη ευγενή αμίλλη αντίπαλον, τον Απόλλωνα, με τον οποίον συνεργάζεται και συμπράττει εφ’ όλων των γενικότερων αθλητικών ζητημάτων».