Σας έχει τύχει να κοιτάξετε την Αθήνα ξεχνώντας πως είναι η πόλη σας; Να χαθεί το μάτι σας στο ατελείωτο γκρίζο που πνίγει όσους δεν ευτυχούν να ζουν σε κάποια από τις λιγοστές οάσεις του Λεκανοπεδίου; Το ίδιο και με την περιφέρεια. Εχει τύχει να συλλάβει η ματιά σας, ανόθευτη από συναισθηματισμό, την πολεοδομική ασχήμια της ελληνικής επαρχίας;
Παρότι το ελληνικό κράτος δεν φημίζεται για τη συνέπεια και τη συνέχειά του, στα θέματα δόμησης, καταγράφεται, δεκαετίες τώρα, μια ζηλευτή προσήλωση στο δόγμα: χτίσε ό,τι γουστάρεις, όπου γουστάρεις και θα το… τακτοποιήσουμε.
Η κυβέρνηση βαδίζει στον ίδιο δρόμο και με τρόπο που δυστυχώς έχει και σημαντικές παράπλευρες απώλειες. Εν προκειμένω είναι ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη. Οταν η Ολομέλεια του ΣτΕ κρίνει πως το οριζόντιο μπόνους τσιμέντου-«μπόνους ύψους» όπως προτιμά να το λέει το υπουργείο, είναι αντισυνταγματικό κι εσύ, το υπουργείο, υπόσχεσαι να διευθετήσεις το θέμα, τι παράδειγμα δίνεις; Πριν ακόμη δούμε την απόφαση, που θα δημοσιευθεί τον Ιανουάριο, πώς ακριβώς ξέρεις ότι το θέμα είναι… διευθετήσιμο;
Είναι λοιπόν το υπόδειγμα, είναι όμως και η ουσία. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως χρειαζόμαστε πράσινα κτίρια. Εύλογα όμως διερωτάται κανείς γιατί δεν καθίστανται υποχρεωτικά αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά πρέπει να δελεαστεί ο εργολάβος με έξτρα τσιμέντο; Η κυβέρνηση θα πει πως δεν είναι έτσι. Οτι κερδίζεις πράσινο από μικρότερη κάλυψη και το δίνεις σε ύψος χωρίς να αλλάξει ο συντελεστής δόμησης. Το ΣτΕ βέβαια έκρινε και για τα κρυμμένα τετραγωνικά σε πατάρια και πισίνες, αλλά αυτά φαίνεται πως είναι ψιλά γράμματα.
Επειτα, η κυβέρνηση επιμένει να θυμίζει βολικά πως ο ΝΟΚ δεν είναι και τόσο νέος, αλλά ψηφίστηκε το 2012. Εκείνο όμως που επίσης βολικά επιμένει να ξεχνά είναι πως ήταν εκείνη που το 2019 επέτρεψε να εφαρμόζονται συνδυαστικά τα κίνητρα προσαύξησης ύψους με εκείνα αύξησης του συντελεστή δόμησης, οδηγώντας σε κτίρια πολύ υψηλότερα από τα υφιστάμενα σε σειρά περιοχών.
Ενα εύλογο ερώτημα που δεν απαντάται πειστικά είναι γιατί το κράτος δεν πάγωσε την έκδοση αδειών τον Μάιο εν αναμονή της τελικής κρίσης του ΣτΕ. Και μάλιστα όχι μόνο δεν πάγωσε τη διαδικασία, αλλά – διά της Αποκεντρωμένης Διοίκησης – ακύρωσε και σχετικές αποφάσεις δήμων, βοηθώντας στη δημιουργία τετελεσμένων.
Η κυβέρνηση σε αυτό το θέμα έχει κακό ιστορικό. Δεν είναι μόνο το τσιμέντο, είναι τα ήξεις αφήξεις στα Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια, είναι η προσέγγιση της εκτός σχεδίου δόμησης που σκοντάφτει διαρκώς σε αποφάσεις του ΣτΕ, είναι η πολιτική για τα τυφλά οικόπεδα, είναι και οι νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων μετά το 2011 που φέρνει τώρα το υπουργείο Τουρισμού.
Κοντολογίς, είπαμε: αν έχεις ένα κομμάτι γης, χτίσε ό,τι γουστάρεις κι έχει ο θεός (της Ελλάδας)…
