Πέντε λεπτά μπροστά στην οθόνη κοιτάζοντας τη λίστα με όλες τις χώρες του πλανήτη και τον δείκτη της ελευθερίας του Τύπου για κάθε μία, είναι αρκετά για να αντιληφθείς ότι το ποτήρι της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα είναι άδειο και ας προσπαθεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να το σερβίρει μισογεμάτο.
Η Ελλάδα κάθεται στην 88η θέση, ουραγός των ευρωπαϊκών χωρών που ανήκουν στην ωραία κοιμωμένη, Ευρωπαϊκή Ενωση, αδύναμη να ξεκολλήσει από εκεί εδώ και χρόνια, ειδικά με το σκάνδαλο των υποκλοπών που ξέσπασε το 2021. Οχι ότι πριν από αυτό ζήσαμε μεγάλες μέρες στα ΜΜΕ της χώρας, με το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ με τις τηλεοπτικές άδειες στη δική του προσπάθεια να ελέγξει τα Μέσα. Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι.
Ξεχασμένη, σχεδόν αφημένη στο έλεος του όποιου Θεού πιστεύει ο καθένας, είναι η πραγματική, ουσιαστική και κυρίως ανεξάρτητη λειτουργία και ανάπτυξη του Τύπου στην Ελλάδα, παρότι βρίσκεται, σε σχέση με την περίοδο της οικονομικής κρίσης, σε καλύτερα νερά, δημιουργώντας μια επιχειρηματική προοπτική για το μέλλον.
Στην περίπτωση της Alter Ego Media, για παράδειγμα, αυτό εκφράστηκε με την είσοδό της στο Χρηματιστήριο Αθηνών, γεγονός που δεν το λες και αναμενόμενο, δεδομένου ότι τα ελληνικά stock markets είχαν ξεχάσει για καμιά εικοσαετία τι χρώμα – και κυρίως αξία – έχουν οι μετοχές ενός μιντιακού ομίλου. Οι «μετοχές», πάντως, της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα δεν ανεβαίνουν και η 88η θέση ανάμεσα σε 180 δεν είναι για να την περιφέρουμε σαν κάποια διεθνή κατάκτηση. Το αντίθετο, με τόσες χρονιές στην τελευταία θέση της ΕΕ, εμάς είναι του «τύπου» ελευθερία.
Από πάνω μας εκτός του ότι είναι χώρες όπως ο Νίγηρας (80), η Μποτσουάνα (79) και η Μπουρκίνα Φάσο (86) που ακούγονται το λιγότερο εξωτικές, η φάση είναι ότι χώρες που θέλουμε να λέμε ότι είμαστε καλύτεροι σε όλα, όπως η Ουγγαρία του Ορμπαν, έχουν καλύτερη βαθμολογία και θέση (67). Μέχρι και η Χιλή που έχει περάσει τα πάνδεινα της ακροδεξιάς «παρακαταθήκης» του Πινοσέτ, βρίσκεται στην 52η θέση.
Σαφώς και μπροστά στην ακρίβεια, την υπόθεση των Τεμπών, τα ζητήματα οικονομίας γενικότερα, τη στεγαστική κρίση, την ενεργειακή ανασφάλεια, τη διαφθορά, τα προβλήματα δηλαδή που πραγματικά απασχολούν τον μέσο πολίτη, η ελευθερία του Τύπου δεν είναι top of mind που λένε και στο (μιντιακό) χωριό μας.
Αν όμως ο Τύπος δεν μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος, ο πολίτης για να βρει την αλήθεια και εν μέρει το δίκιο του, θα εμπιστευθεί κάποιο ChatGPT στην καλύτερη. Ευτυχώς που αυτό ακόμη δεν λαμβάνει διαρροές.
