Τώρα πια που έχει ψηφισθεί ο νόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία είναι η πρόσβαση των νέων στην ανώτατη εκπαίδευση. Η κυβέρνηση με την επίφαση της συνταγματικά επιβαλλόμενης ισότιμης πρόσβασης στα πανεπιστήμια νομοθέτησε μεν ότι όσοι θα εγγραφούν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα πρέπει να πάρουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά με ιδιαίτερα ευνοϊκές προϋποθέσεις, και έτσι θα μπορούν να εισάγονται με 9.000 μόρια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όταν για τις αντίστοιχες ειδικότητες των δημόσιων πανεπιστημίων απαιτούνται 18.000 και 19.000 μόρια!
Ταυτόχρονα, όμως, το υπουργείο έχει διαρρεύσει ότι μελετάει την καθιέρωση του Εθνικού Απολυτηρίου. Το οποίο όμως, σύμφωνα με όσα διέρρευσαν από το υπουργείο, θα είναι ακόμη χειρότερο από το σημερινό: τράπεζα θεμάτων σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, ποσοστό του βαθμού κάθε τάξης θα προσμετράται στον τελικό βαθμό, απολυτήριες εξετάσεις στη Γ’ Λυκείου για την απόκτηση του Εθνικού Απολυτηρίου και πανελλαδικές εξετάσεις για εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια, αυξάνεται ο αριθμός των εξετάσεων στο Λύκειο εκθετικά, η παραπαδεία εκτινάζεται και ευνοούνται τα ιδιωτικά σχολεία όπου υπάρχει πληθωρισμός καλών βαθμών.
Είμαστε – αριστεροί, συντηρητικοί και κεντρώοι – πολίτες μιας κοινωνίας που συναινεί πως η είσοδος στο πανεπιστήμιο δεν (θα) γίνεται μέσω των σχολείων αλλά από έναν άλλον θεσμό, την ονομαζόμενη παραπαιδεία, με αποτέλεσμα την πλήρη ακύρωση του Λυκείου. Αν είναι έτσι, γιατί δεν καταργούμε το Λύκειο; Ειδικά δε τη Γ’ Λυκείου; Γιατί, αλήθεια, όλοι μαζί υποκρινόμαστε ότι έχουμε Λύκειο, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε και, κυρίως, κάνουμε το παν για να μην έχουμε; Ετσι όπως έχουν τα πράγματα, το Λύκειο έχει γίνει το πάρεργο του φροντιστηρίου.
Οι Πανελλαδικές έχουν καταφέρει να είναι αδιάβλητες και σε μια κοινωνία που το αδιάβλητο είναι δυσεύρετο η κοινωνία έχει «μεταφράσει» ότι το αδιάβλητο είναι και αξιοκρατικό! Αλλο, όμως, αδιάβλητο, άλλο αξιοκρατικό.
Οι υποψήφιοι ειδικά την τελευταία χρονιά του σχολείου βιώνουν μια καθημερινότητα που είναι σε απόλυτη δυσαρμονία με αυτά που έχουν ανάγκη. Ποιος, αλήθεια, δίνει το ηθικό δικαίωμα σε γονείς και πολιτεία να επωμισθούν τέτοιες ευθύνες απέναντι στα νέα παιδιά σε μια περίοδο όταν η ψυχική υγεία και η διανοητική ισορροπία των παιδιών αυτών πρέπει να είναι το πρώτιστο καθήκον όλων μας;
Μετά, λοιπόν, την ψήφιση του νόμου το κυρίαρχιο ζήτημα είναι η ριζική αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα πανεπιστήμια, όχι όμως με ένα σύστημα που να έχει πολύ περισσότερες εξετάσεις από το σημερινό, αλλά δίνοντας επιτέλους τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης με παράλλη αναβάθμιση του Απολυτηρίου.
Ο κ. Κώστας Γαβρόγλου είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υπουργός Παιδείας.
