Μπορεί να ισχύει πως ένα έργο έχει παραδοθεί ταυτόχρονα σε ποσοστό 67, 33 και 18 τοις εκατό; Βεβαίως μπορεί! Και γιατί να μην μπορεί δηλαδή; Τσάμπα είναι. Από τη στιγμή που δεν έχει μείνει κανείς στη χώρα με αμάχητο τεκμήριο αξιοπιστίας, ο καθένας μπορεί ελεύθερα – και το χειρότερο, ανέλεγκτα – να υποστηρίζει ό,τι γουστάρει. Ποια ανεξάρτητη αρχή είναι ανεξάρτητη; Και ποια έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών διά της ανεξαρτησίας της; Ούτε η Δικαιοσύνη, το άλλοτε τελευταίο καταφύγιο, δεν έχει μείνει όρθιο.
Αυτό είδαμε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, την οποία μάλιστα το Κανάλι της Βουλής δεν θεώρησε σημαντικό να μεταδώσει, παρά μόνο διαδικτυακά. Οσοι πήραν τον λόγο, παρέθεσαν τα πεπραγμένα(;) τους, που ήταν σε γενικές γραμμές καλώς καμωμένα και έριξαν το φταίξιμο στον προηγούμενο, στον επόμενο και, στην περίπτωση εκείνων που κυβέρνησαν ενδιάμεσα, και στους δυο.
Είναι όμως αποκαρδιωτικό να ξέρεις ότι σε κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα σου. Γιατί η λογική που διαθέτει ο μέσος πολίτης αρκεί για να ξέρει ότι τον κοροϊδεύουν ανερυθρίαστα, όταν του παρουσιάζουν ταυτόχρονα τόσες διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας. Οχι. Δεν μπορεί να ισχύει πως ένα έργο παραδόθηκε και κατά 67 και κατά 33 και κατά 18 τοις εκατό. Κάποιος λέει αλήθεια και κάποιος ψέματα. Ή μπορεί και να μη λέει αλήθεια κανείς.
Η χώρα δεν έχει θεσμούς. Δεν υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα, κι όποιος επιχειρήσει να κάνει τη δουλειά του κόντρα στις επιθυμίες της εκάστοτε εξουσίας τραβολογιέται όπως ο Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ ή διασύρεται όπως επιχειρήθηκε με πολλούς: από εκείνον τον δικαστή του ΣτΕ που δεν συμφωνούσε με την Κουμουνδούρου για τις τηλεοπτικές άδειες ως τον σημερινό επικεφαλής της ΑΔΑΕ, μέχρι που σταμάτησαν να μας ενδιαφέρουν οι παρακολουθήσεις. Αυτή είναι η χώρα.
Εγραψε τις προάλλες σε άρθρο του ο Γ. Παπακωνσταντίνου ότι όταν ρώτησε τον Ανδρέα Γεωργίου για κάποιο μέγεθος που επρόκειτο να ανακοινώσει η ΕΛΣΤΑΤ, ο τελευταίος του απάντησε πως τέτοια διαδικασία ενημέρωσης του υπουργού δεν προβλέπεται. Πού να σταθούν οι Γεωργίου αυτού του κόσμου εδώ; Αυτοί είναι για τους κουτόφραγκους μαζί με τις επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου που στη χώρα μας τρώνε τη μία πόρτα μετά την άλλη.
Είμαστε, βλέπεις, μαθημένοι αλλιώς. Εδώ ο καθένας φτιάχνει κι από μια επιτροπή και ερευνά. Και μετά ο καθένας βγάζει κι από ένα πόρισμα και αναπαράγεται το μοτίβο με τις παράλληλες πραγματικότητες και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Δυο βδομάδες έχουν περάσει από όταν η Δήμητρα Κρουστάλλη στο «Βήμα» αποκάλυψε την εμπιστευτική έκθεση της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας του ’21 για τα τρένα. Ολοι ήξεραν αποδεδειγμένα – της Δικαιοσύνης συμπεριλαμβανομένης. Κουνήθηκε φύλλο;
