Ο πρώην πρωθυπουργός, πρώην πρόεδρος του ΠαΣοΚ και διεκδικητής της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής κατήγγειλε μεθοδεύσεις «εξωθεσμικών κέντρων» που υπονομεύουν την υποψηφιότητά του. Ο συμπαθής και πολύ καλός γνώστης της διεθνούς γεωπολιτικής Γιώργος Παπανδρέου αξίζει συγχαρητηρίων που δεν υπολόγισε το πολιτικό και ατομικό κόστος όταν του τέθηκε το δίλημμα: Παραμονή στο ευρώ με μνημόνια ή έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς μνημόνια, αλλά με τεράστιο κόστος. Ευτυχώς η δεύτερη επιλογή απεφεύχθη και επί πρωθυπουργίας του Αλέξη Τσίπρα. Μόνο αν είχε πραγματοποιηθεί, θα μαθαίναμε πόσο πολλαπλάσιο θα ήταν το κόστος της από το κόστος και των τριών μνημονίων. Ευτυχώς δεν το μάθαμε, κυρίως χάρη στον Γιώργο Παπανδρέου.
Αυτός έχει το «χάρισμα» να φέρνει στο πολιτικό σύστημα της χώρας καινοφανή πράγματα, αλλά δυστυχώς με λάθος τρόπους και σε απίστευτες συγκυρίες. Ακόμη και το «λεφτά υπάρχουν» θα ήταν σωστό, αν το συνόδευε με τη διαπίστωση πως αυτά δεν υπάρχουν σε μια χρεοκοπημένη χώρα, αλλά εκεί που τα εντοπίζει σήμερα το σύστημα Μπάιντεν: Στα χρηματιστηριακά σμήνη, στις εξωχώριες εταιρείες, στον αφορολόγητο πλούτο των τεχνολογικών και τραπεζικών εταιρειών, στην αποδοχή της επίπεδης φορολόγησης (tax flat), στις αφορολόγητες μεγάλες κληρονομιές και περιουσίες. Τίποτα απ’ αυτά δεν αφορούσαν μια χώρα με πρωτογενές έλλειμμα 15,6%. Αφορούσαν όμως μια στρατηγική που τουλάχιστον μετά το 2008 θα έπρεπε να ακολουθήσει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, ούτως ώστε οι πολιτικοί θεσμοί να απαντήσουν στο ανεξέλεγκτο των οικονομικών θεσμών σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
