Σε αδυναμία λήψης κοινών αποφάσεων και καθορισμού μιας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής κινδυνεύει να βρεθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς πέρα από το γνωστό κυβερνητικό αδιέξοδο στη Γαλλία και τη συνεχιζόμενη εσωτερική κομματική διαμάχη στη Γερμανία, έχει τώρα αποδυναμωθεί και ο ρόλος της προεδρεύουσας το εξάμηνο αυτό χώρας. Επειδή πολλά κράτη-μέλη αρνούνται να αποδεχθούν τη γενικότερη αντιευρωπαϊκή στάση του ακραίου λαϊκιστή πρωθυπουργού της Ουγγαρίας, με αποτέλεσμα το άτυπο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών, που κανονικά θα έπρεπε να διεξαχθεί στην πρωτεύουσα της χώρας αυτής Βουδαπέστη, να διεξαχθεί τελικά στις Βρυξέλλες.
Πέρα όμως από τη λεπτομέρεια αυτή, που κακώς μπορεί να θεωρηθεί ασήμαντη, το γεγονός είναι ότι η απουσία ουσιαστικής λειτουργίας του περιώνυμου γαλλογερμανικού άξονα, πάνω στον οποίο όλα αυτά τα χρόνια στηρίχθηκε ουσιαστικά η ευρωπαϊκή πορεία, αφαιρεί από τις Βρυξέλλες τη δυνατότητα να επηρεάσει τις εξελίξεις στην επικίνδυνα αυξανόμενη ένταση στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία.
Και στη μεν Γαλλία είναι πλέον φανερό ότι το καθεστώς της 5ης Δημοκρατίας με την ενίσχυση των προεδρικών εξουσιών που είχε εισαγάγει με δημοψήφισμα το 1958 ο στρατηγός Ντε Γκωλ για να αντιμετωπίσει τη συνεχή ακυβερνησία που επικρατούσε επί 4ης Δημοκρατίας, κατηγορώντας τη στάση των κομμάτων γι’ αυτό, με τη γνωστή φράση περί «κομματικού καθεστώτος» («Le regime des Partis»), έχει οδηγήσει τώρα σε μια προεδρική αδιαλλαξία για ουσιαστική συνεννόηση με τα κόμματα, ώστε να βρεθεί η αναγκαία κυβερνητική λύση.
Ετσι, η Γαλλία εδώ και δύο σχεδόν μήνες κυβερνάται από μια υπηρεσιακή κυβέρνηση που δεν μπορεί φυσικά να λάβει αποφάσεις, πέρα από τα τρέχοντα ζητήματα, για σημαντικά θέματα – κυρίως εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής – που απαιτούν άμεσες λύσεις. Και όλων των πολιτικών ηγετών το μυαλό είναι τώρα στο πώς θα διαμορφωθεί το σκηνικό εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2027, όπου ο Μακρόν δεν έχει πλέον δικαίωμα να είναι και πάλι υποψήφιος. Και άντε μετά από όλα αυτά να βρεθεί χρόνος για να ασχοληθεί η ανύπαρκτη γαλλική κυβέρνηση με τους δύο πολέμους που μαίνονται στην ευρύτερη γειτονιά μας.
Ας μην παραπονιόμαστε λοιπόν ότι έτσι οι μόνοι πλέον από το δυτικό στρατόπεδο που μπορούν να παρέμβουν στη δίδυμη κρίση είναι οι Αμερικανοί και γι’ αυτό προσφεύγει σε αυτούς ο Νετανιάχου, που έλαβε ήδη τεράστια στρατιωτική βοήθεια και δεν διστάζει να επιτεθεί πλέον ανοιχτά ακόμη και στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, δημιουργώντας μια ακόμη – μετά τη Γάζα – τεράστια ανθρώπινη τραγωδία για τους απροστάτευτους, αθώους παλαιστίνιους πολίτες. Καθώς και ο Ζελένσκι για να ζητήσει να επιτραπεί να χτυπήσει με πρόσθετους πυραύλους το ρωσικό έδαφος.
Τη στιγμή που ούτε η ισχυρότερη ευρωπαϊκή χώρα, δηλαδή η Γερμανία, μπορεί πλέον να παίξει κάποιον παρεμβατικό ρόλο, λόγω της αδυναμίας του Ολαφ Σολτς να ελέγξει την κυβερνητική κρίση που αντιμετωπίζει, με το γενικότερο πρόβλημα του Μεταναστευτικού, στον απόηχο της τρομοκρατικής επίθεσης από σύρο ισλαμιστή την περασμένη Παρασκευή στην πόλη Ζόλινγκεν με τρεις νεκρούς. Ενώ αναμένεται να επιβεβαιωθεί και η επικίνδυνη άνοδος της Ακροδεξιάς στις σημερινές εκλογές στα κρατίδια της Θουριγγίας και της Σαξονίας στην Ανατολική Γερμανία. Μια περιοχή όπου επικρατεί μια γενικότερη δυσαρέσκεια μετά την επανένωση λόγω του ότι δεν ελήφθησαν εγκαίρως τα αναγκαία εκείνα μέτρα που θα είχαν οδηγήσει σε μια ταχεία και πλήρη εξίσωση του ανατολικού με το πιο ανεπτυγμένο δυτικό τμήμα της χώρας.
