Ενα φάντασμα δεν πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Είναι το φάντασμα του Διαφωτισμού. Αντιθέτως, για μία ακόμη φορά η ήπειρός μας απειλείται από τους εχθρούς του Διαφωτισμού. Οι σημερινές ευρωεκλογές πραγματοποιούνται σε κλίμα αγωνίας για το πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν οι δυνάμεις της Ακρας Δεξιάς. Πίσω όμως από τις φωνές όλων των ευρωπαίων Σαλβίνι για τη «λαθρομετανάστευση», για τον κίνδυνο αλλοίωσης των πολιτισμικών χαρακτηριστικών των εθνών που συναποτελούν την Ευρώπη, για τις ισλαμικές χρηματοδοτήσεις (υπαρκτό φαινόμενο, το οποίο όμως δεν εξηγεί ούτε κατ’ ελάχιστον την άνοδο της ισλαμικής τρομοκρατίας), πίσω από τις καθ’ ημάς φωνές για το «κρατίδιο» των «γυφτοσκοπιανών» κρύβεται ο φόβος από τις ανοικτές κοινωνίες, τις κοινωνίες του Διαφωτισμού. Κρύβεται το φάντασμα του εθνικισμού που διαπερνά ακόμη και τους δύο πόλους (σοσιαλδημοκράτες και κεντροδεξιούς) της μεταπολεμικής ευημερίας και όχι μόνο την Ακρα Δεξιά. Στην Ελλάδα μάλιστα με τρομάζει περισσότερο ο εθνικισμός ανθρώπων που μέχρι πρότινος τους γνώριζα ως φιλελεύθερους παρά ο εθνικισμός των χρυσαυγιτών.
Πίσω από τις δήθεν φιλελεύθερες επιθέσεις κατά της πολυπολιτισμικότητας και της πολιτικής ορθότητας κρύβονται όχι οι αγωνίες για τις υπερβολές τους, αλλά οι φοβίες από το πνεύμα του Διαφωτισμού στην πράξη. Κρύβεται η αντίθεση στην καντιανή αντίληψη για την προοδευτική πορεία προς την παγκοσμιότητα των κοινωνικών και διανθρώπινων σχέσεων στη νεωτερική εποχή. Εξ ου και εθνικισμός του διαχωρισμού μετανάστευσης και «λαθρομετανάστευσης». Χωρίς αυτό να σημαίνει πως η Ευρώπη μπορεί να δεχθεί μια ανεξέλεγκτη ροή μεταναστών. Από εδώ όμως ως τη λογική της «λαθρομετανάστευσης», ανθρώπων που ζητούν μια καλύτερη ζωή, είναι όση από τον Διαφωτισμό στον εθνικιστικό σκοταδισμό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
