Πόση μιζέρια μπορεί να αντέξει κανείς σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα… Υστερα από δέκα χρόνια κρίσης, ζούμε, βλέπουμε, οργιζόμαστε – όσοι τουλάχιστον δεν το ανέχονται – με το ίδιο περίπου σκηνικό φθοράς και αδιεξόδου. Λίγες βδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές καμιά ουσιαστική συζήτηση, αντιπαράθεση, το ίδιο διχαστικό κλίμα. Ο ίδιος αχταρμάς υποψηφίων από τα κόμματα, λίγες φωτεινές εξαιρέσεις και διάφοροι μαϊντανοί για να μαζευτούν τα ψηφαλάκια του φιλοθεάμονος κοινού.
Ενας οχετός σκανδαλολογίας κατακλύζει τη δημόσια ζωή, τα πάλαι ποτέ ΚΝΑΤ ξανά στο προσκήνιο με λοστάρια απέναντι στους εργατοπατέρες, ενώ τα Καλάσνικοφ δημιουργούν το δικό τους κράτος στα Εξάρχεια. Και από την άλλη πλευρά μια κοινωνία, ή μεγάλο τμήμα της τουλάχιστον, παραδομένη στη λογική του «όλοι ίδιοι είναι», οπότε ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Για να μη μιλήσουμε για διαρκή ασέβεια στον δημόσιο χώρο, την εμμονή στην παρανομία, την αδιαφορία για τους γύρω μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
