Είναι προφανές ότι για τα κόμματα δεν έχουν καμία… αξία οι σίγουρες ψήφοι. Οι νεοδημοκράτες που ψήφισαν και στις προηγούμενες εκλογές ΝΔ ή οι συριζαίοι που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτοί αποτελούν τον λεγόμενο «κορμό», τη «βάση», και κανείς (πλην των δημοσκόπων) επί της ουσίας δεν τους λογαριάζει…
Κι αυτό γιατί η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτοί που θα κρίνουν, όπως συμβαίνει πάντοτε σε μεγάλο βαθμό, το αποτέλεσμα ή τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων είναι οι αναποφάσιστοι, οι μετακινούμενοι ψηφοφόροι και οι νέοι που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά.
Εμείς θα προσθέταμε, είναι και οι άνεργοι. Οι 875.997 άνεργοι που αναλογούν στο 18,6% του οικονομικού ενεργού πληθυσμού, δηλαδή του μεγαλύτερου μέρους του εκλογικού σώματος.
Παρότι ο αριθμός των ανέργων μειώθηκε τον περασμένο χρόνο κατά 122.090 άτομα, το ποσοστό ανεργίας παραμένει στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες.
Μάλιστα, το υψηλότερο ποσοστό, πάνω από 30%, βρίσκεται ανάμεσα στους νέους έως 25 ετών που αναζητούν για πρώτη φορά εργασία, ίσως ψηφίζουν και πρώτη φορά, και ακολουθούν οι νέοι ανάμεσα στις ηλικίες 25 και 34 ετών, όπου το ποσοστό ανεργίας εξακολουθεί να βρίσκεται στο 24%.
Οι συνθήκες δε εργασίας που έχουν διαμορφωθεί από την τρομακτική πίεση που υπάρχει στην αγορά, εξαιτίας του βάρους αυτού του τεράστιου αριθμού ανθρώπων που ψάχνουν για δουλειά, είναι άθλιες, έχουν γυρίσει τη χώρα πολλά χρόνια πίσω και τις αμοιβές στο κατώτατο σημείο του πίνακα των αμοιβών στην ΕΕ.
Δυστυχώς, όμως, στην πολιτική σκηνή η ανεργία αντιμετωπίζεται ως ένα δευτερεύον ζήτημα. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς μέτρα αύξησης της απασχόλησης, χωρίς προσπάθεια, χωρίς ούτε ένα δάκρυ, οι πολιτικοί πορεύονται στα μονοπάτια του παρελθόντος και της στείρας αντιπαράθεσης, θεωρώντας ότι έτσι εξασφαλίζουν τη δική τους… εργασία στην εξουσία.
Γελιούνται όμως. Το κόμμα των ανέργων είναι εδώ και είναι μεγαλύτερο ακόμη κι από αυτό των αναποφάσιστων που θα κρίνουν τις επερχόμενες εκλογές.
