Στην αρχαία Ρώμη, περίπου το 84-54 π.Χ., ο ρωμαίος ποιητής Κάτουλλος είχε αναφέρει: «Η εμπιστοσύνη, όπως και η ψυχή, από τη στιγμή που θα χαθεί χάνεται για πάντα». Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκονται σε ένα οριακό σημείο. Θα χαθεί για πάντα η εμπιστοσύνη τμήματος των ψηφοφόρων που στήριξαν το κόμμα που δυνάμωσε υπέρμετρα επί Αλέξη Τσίπρα;
Μετά τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όχι τόσο από τη ΝΔ όσο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη που υποτιμήθηκε από την πλειοψηφία των στελεχών, η ξεδοντιασμένη αξιωματική αντιπολίτευση καλείται άμεσα να βρει τον δρόμο της γιατί κινδυνεύει να χάσει και αυτόν.
Για κάποιους, ένα κομμάτι της ψυχής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χάθηκε το καλοκαίρι του 2015 και αυτό φάνηκε να μην το ξεπερνά και να το πληρώνει και το 2023. Ομως, το κρίσιμο τώρα είναι να μη χαθεί οριστικά και η εμπιστοσύνη ανθρώπων που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τα τελευταία χρόνια ή ως έναν βαθμό να ανακτηθεί τμήμα αυτής. Ο τρόπος όμως που γίνεται η συζήτηση για την επόμενη μέρα με τη στοχοπροσήλωση στα πρόσωπα και η έμφαση σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και μηχανιστικούς τρόπους αντιμετώπισης ενός μείζονος πολιτικού διακυβεύματος που αφορά τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σήμερα και ποια είναι η πυξίδα του αποξενώνουν και απομακρύνουν τους πολίτες.
Η εποχή θέλει απαντήσεις σε μια σειρά ζητημάτων που σχετίζονται με την καθημερινότητα των πολιτών. Και ένα σύγχρονο κόμμα οφείλει να συζητήσει πρωτίστως τι είναι και πού θέλει να πάει. Να οργανώσει πρωτίστως ένα συνέδριο που θα αποτυπώνει θέσεις και προτάσεις, πολιτική ταυτότητα με ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση και φυσιογνωμία. Εάν δεν τα λύσει αυτά, είναι ανώφελο να συζητεί για τα πρόσωπα.
Παράλληλα, είναι συνθήκη επιβίωσης να κατανοήσει πλήρως τι συνέβη και υπέστη αυτή την τόσο μεγάλη στρατηγική ήττα και να αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα της κοινωνίας που δεν άκουσε ή δεν έβλεπε (εκτός εάν δεν ήθελε) τις αντιδράσεις της. Ομως, φαίνεται πως μπαίνει, και πάλι, το κάρο μπροστά από το άλογο.
