Το επταήμερο του Διόδωρου

Θα είναι το τέλος του κόσμου την Κυριακή; Το τέλος της Ελλάδας; Το δικό μου; Θα το ξέρουμε τη Δευτέρα, ημερολόγιό μου, όταν θα έχει περάσει η Κυριακή 9/9/18, αυτή η τρομερή ημερομηνία –διότι 9 + 9 = 18 και 9 x 9 = 81. Το άθροισμα ημέρας και μήνα μάς δίνει τη χρονιά και το γινόμενό τους τη χρονιά ανεστραμμένη!

Αν μάλιστα τα προσθέσουμε όλα τα ψηφία μαζί 9 + 9 + 1 + 8 = 27 και αν ξαναπροσθέσουμε τα δύο ψηφία του 27, 2 + 7, να το πάλι το 9!

Μαγική ημέρα: όλα συμμετρικά και τέλεια καμωμένα! Εψαξα να βρω, δεν κατάφερα να εντοπίσω άλλη ημερομηνία να έχει όλες αυτές τις μαγικές ιδιότητες –τέτοιο θαύμα έχει να συμβεί από το 1918, πιο πίσω, από το 1818 –μία φορά στα εκατό χρόνια συμβαίνει κάτι τέτοιο, όπως μια φορά στα χίλια χρόνια γίνεται η αγάπη αιώνια.

Το ότι η ανθρωπότης και η Ελλάς το 1918 και το 1818 δεν καταστράφηκαν δεν σημαίνει πως θα είμαστε πάντα τυχεροί: «φοβού την 9/9/18 και δώρα φέρουσαν» είναι το νόημα της ημέρας.

Τα δώρα του Αλέξη Τσίπρα, βέβαια, από τη ΔΕΘ. «Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη φτωχομάνα» –δεν ήξερε τι του γινόταν ο Καζαντζίδης: η Θεσσαλονίκη είναι για τους Ελληνες του Αλέξη Τσίπρα ό,τι το μάννα εξ ουρανού για τους Εβραίους του Μωυσή. Και για να ακριβολογήσω, η Θεσσαλονίκη είναι ο ουρανός από όπου έρχεται το μάννα.

Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού –αυτό ήθελε να πει με το μάννα ο Κύριος, υποστηρίζουν οι Γραφές. Είναι αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη «χόρτασε με τα λόγια μου και το ψωμί ξέχασέ το».

Μόνο που δεν ήταν και τόσο της προκοπής το μάννα: «Μας βγάλατε από την Αίγυπτο για να πεθάνουμε στην έρημο; Δεν υπάρχει ούτε τροφή, ούτε νερό και έχουμε πια σιχαθεί αυτό το άθλιο ψωμί» άρχισαν να παραπονιούνται οι Ισραηλίτες. Και έστειλε ο φοβερός Ιεχωβάς δηλητηριώδη φίδια· τους δάγκωναν και πέθαιναν. Μετά τους έμαθε να κάνουν κάτι μαγικά για να γλιτώνουν, όσοι προλάβαιναν.

Με σαράντα χρόνια περιπλάνηση στην έρημο πλήρωσαν την Εξοδο από τα αιγυπτιακά μνημόνια οι Εβραίοι.

Τρώγοντας άθλιο μάννα και παλεύοντας με φίδια. Αλλά ο Ιεχωβάς, εκεί ψηλά, ήταν πολύ ευχαριστημένος: είχε βρει λαό –ατελή βέβαια, αλλά πού να βρει και καλύτερο; –που τον λάτρευε.

Συμπεραίνουμε πως οι λαοί χρειάζονται υποσχέσεις για Γη της Επαγγελίας (ή για Ιθάκη) ώστε να σε ακολουθήσουν αφήνοντας τη γη που ήξεραν και κουτσοπερνούσαν. Τους ταΐζεις με βρώμικο ψωμί ώσπου να φθάσουν. Οταν αρχίσουν να υποπτεύονται ότι κάτι δεν πάει καλά, τους κάνεις τη ζωή ακόμη χειρότερη –με φίδια, ας πούμε. Τους βοηθάς μετά να γλιτώσουν από το κακό που τους έστειλες και γίνεσαι ευεργέτης. Σου το χρωστάνε για χάρη, για παράδειγμα, αν αναβάλεις ή περιορίσεις τη μείωση των συντάξεων που εσύ έχεις κάνει.

Και όταν αρχίσει να συνηθίζει και να κουτσοπερνάει ο κόσμος σε αυτή την κατάσταση, εμφανίζεται νέος προφήτης και υπόσχεται νέα Γη της Επαγγελίας.

Αυτά, μεταξύ μας, ημερολόγιό μου: αρχίζω πολιτική καριέρα. Και τέτοια πράγματα δεν λέγονται στις δημοκρατίες –ούτε ο Ιεχωβάς δεν τα έλεγε ξεκάθαρα, και ας μην είχε ανάγκη να τον ψηφίσουν για να τους κυβερνάει. Ακόμη και τις τιμωρίες σαν υποσχέσεις τις πούλαγε.

Η ψήφος είναι άλλο πράγμα, αλλά βασίζεται στην υπόσχεση με την οποία φεύγεις από τα αιγυπτιακά μνημόνια: «Πολιτικός που δίνει μόνο υποσχέσεις που μπορεί να τηρήσει δεν θα έχει και τόσο πολλούς φίλους» συμβούλευε τον διάσημο Κικέρωνα το 64 π.Χ. ο αδελφός του Quintus Tullius Cicero.

Ηταν υποψήφιος για ύπατος ο Κικέρων και ο αδελφός του στο «Commentariolum Petitionis», ήτοι «Το Μικρό Εγχειρίδιο Προεκλογικής Εκστρατείας» του έδινε συμβουλές πώς να κερδίσει την εκλογική μάχη· 2.100 χρόνων εκλογικά ήθη περιγράφει, δεν είναι τόσο παλιό όσο η Πεντάτευχος των Εβραίων, αλλά έχει την αξία του και αυτό.

Το μελετώ εντατικά, ημερολόγιό μου, είναι σοφό βιβλίο: «Αν αθετήσεις μια υπόσχεση, το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο και ο αριθμός των ανθρώπων που θα επηρεαστούν μικρός. Αν όμως αρνηθείς να δώσεις μια υπόσχεση, το αποτέλεσμα είναι βέβαιο: θα προκαλέσεις αμέσως την οργή πολύ περισσότερων ψηφοφόρων».

Παλιές αλήθειες, πάντα επίκαιρες: «Δεν χρειάζεται να επιδιώξεις να δικαστούν οι αντίπαλοί σου με την κατηγορία της διαφθοράς, απλώς φρόντισε να ξέρουν ότι είσαι έτοιμος να τους παραπέμψεις. Ο φόβος λειτουργεί καλύτερα κι από την ίδια τη δίκη».

Με άλλα λόγια: υπόσχεσαι τα πάντα και καλοπιάνεις τους ψηφοφόρους, απειλείς τους ανταγωνιστές. Τόσο απλό, εξαιρετικά απλό –μόνο που καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα οι δύο αδελφοί δολοφονήθηκαν από τους ανταγωνιστές τους, τη δεύτερη τριανδρία Οκταβιανού – Αντώνιου – Λέπιδου. Και τελικά, τέτοια που ήταν, καταλύθηκε η Ρωμαϊκή Δημοκρατία από τον Αύγουστο –που κατάφερε να αποκτήσει το προνόμιο του Ιεχωβά: να ανακηρυχθεί θεός, να μη νοιάζεται για ψήφους και να μην έχει να δώσει λόγο.

Οι δολοφόνοι, λέει, πήγαν το κεφάλι του Κικέρωνα στον Μάρκο Αντώνιο· η Φουλβία, γυναίκα του Αντώνιου, τράβηξε έξω τη γλώσσα του και την τρύπησε επανειλημμένα με τη φουρκέτα των μαλλιών της να τον εκδικηθεί για όσα είχε πει ο ρήτορας εναντίον τους. Για τις απειλές προς τους ανταγωνιστές δηλαδή, όχι για τις υποσχέσεις προς τους ψηφοφόρους.

Ουφ, πού έμπλεξα· αρχίζω να αναρωτιέμαι, ημερολόγιό μου, αν ήταν σωστή η απόφασή μου να γίνω πολιτικός. Διότι αν δεν υπάρχει δημοκρατία, επαγγελματική προστασία δηλαδή, το επάγγελμα γίνεται επικίνδυνο. Ας περάσει αυτή η τρομερή 9/9/18 και το ξαναβλέπω το πράγμα.

Γεροβασίλη: «Θέλουμε μια κοινωνία στην οποία η ελευθερία του ενός να φτάνει μέχρι εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου». Το κακό είναι ότι οι κρατούντες θεωρούν ότι η ελευθερία του ενός μπορεί να φτάνει μέχρι και το κομοδίνο μας.
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΛΑΓΟΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ

nnn

Λόγω και της φυγής 500.000 νέων, γέρασε επικίνδυνα ο ελληνικός λαός. Από «παίδες αεί» απευθείας στο γήρας, χωρίς ποτέ να ωριμάσουν οι Ελληνες;
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΕΠΑΧΤΙΤΗΣ

nnn

Η σχέση μνημονίων – μεταμνημονίων με την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι αυτή που είχε διαγνώσει ο Απόστολος Λάζαρης: «Η μεγαλύτερη αποτυχία είναι να κρύβεις την αποτυχία» – με συνεχή δανεικά και χωρίς νέο πλούτο δεν πας πουθενά.
ΓΙΑΝΝΗΣ Π. ΚΟΡΔΗΣ, ΚΙΑΤΟ

nnn

Το τρένο σφυρίζει για Θεσσαλονίκη. Κάνουν ολόκληρο ταξίδι για να αναγγείλουν τα ελπιδοφόρα νέα ενώ θα μπορούσαν να μας τα πουν από κάπου στα ενδιάμεσα: Λιανοκλάδι – Δομοκός – Παλαιοφάρσαλα.
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ

nnn

Με όσα κατά καιρούς εκστομίζει υποβιβάζει τον θεσμικό του ρόλο και φαντάζει ως υπουργός της κυβέρνησης ο ΠτΔ. Λίγο κράτει…
Γ.Κ., ΚΥΜΗ

nnn

Δηλαδή, αν χαρακτηρίσω τον Κυρ. Μητσοτάκη «άχρηστο», «αμόρφωτο», «μονότονο», υπάρχει πιθανότητα να γίνω (τουλάχιστον)… Γεν. Γραμματέας, «όταν έρθει η βασιλεία του»;
ΣΩΤΗΡΙΟΣ Ο ΒΟΡΕΙΟΣ

nnn

Καθώς ο Πρωθυπουργός ανεβαίνει στη Σαλονίκη χωρίς τα νταούλια που ονειρευόταν, το γνωστό μελαγχολικό τραγουδάκι γίνεται: «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη / Λείπει το όνειρο / Εσύ και το… νταούλι!».
ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΑΘΗΝΑ

nnn

Δικαίως εμφανίστηκε σαν άλλος Οδυσσέας, έκανε μεγάλο ταξίδι: μετά την Τροία πήγε στη Μυτιλήνη, από εκεί στη Λέσβο, κατόπιν Στρασβούργο και ύστερα Γαλλία, τέλος πέρασε τις Συμπληγάδες Πέτρες και αισίως έφτασε στην Ιθάκη. Ετσι βγήκαμε παρεμπιπτόντως και εμείς από τα Μνημόνια.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

nnn

Με τις πολλαπλασιαζόμενες εκδηλώσεις λατρείας, έναν μόνο κίνδυνο διατρέχει πλέον ο Πρωθυπουργός: Να αβασκαθεί…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ