Tα βασανιστικά ερωτήματα περισσεύουν για μια ολόκληρη πολιτική περίοδο όπου οι «αυταπάτες» έγιναν συστηματικό άλλοθι για κάθε είδους εξουσιαστικές προσαρμογές και διευθετήσεις. Τα περισσότερα από αυτά δεν αφορούν τον εικαζόμενο νικητή της εκλογικής μάχης, τη Νέα Δημοκρατία, αλλά τον πολιτικό χώρο του Αλέξη Τσίπρα και τη στάση απέναντί του.
Από το 2015 ένας ολόκληρος κόσμος ρωτούσε και ξαναρωτούσε «μα, είναι αυτό Αριστερά;». Πολλοί αγωνιούσαν με την υποψία καταφατικής απάντησης. Οτι, ναι, ο σχηματισμός εξουσίας που εμφανίζεται πλέον ως ο «άλλος πόλος του δικομματισμού» είναι μια εκδοχή Αριστεράς. Οχι μόνο εξαιτίας της πολιτικής βιογραφίας των στελεχών της όσο και για μια σειρά άλλους λόγους. Η συγκεκριμένη πολιτική εξουσία ακούμπησε σε υπαρκτές παρακαταθήκες της ελληνικής Αριστεράς, αν και όσον αφορά το κοινό του Αλέξη Τσίπρα, η νέα εκλογική του βάση είναι πολυσυλλεκτική.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
