Στην πιο κρίσιμη στιγμή της προεδρίας του και ενώ ο αντίπαλός του συνεχίζει να προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές, έστω και με μικρή διαφορά, ο Τζο Μπάιντεν βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα σκληρό δίλημμα. Να βοηθήσει ή όχι στρατιωτικά τον Νετανιάχου, μετά την ιρανική επίθεση, αποδεχόμενος έτσι το σοβαρό ενδεχόμενο να εμπλακούν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε έναν γενικότερο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ή να συνεχίσει να τηρεί τη στάση απαγκίστρωσης που είχε εγκαινιάσει με αφορμή την επικείμενη εισβολή του Ισραήλ στη Ράφα.
Και αυτό γνωρίζοντας ότι ήδη είχε προκαλέσει τη δυσαρέσκεια με την αμφίρροπη στάση του, τόσο του πανίσχυρου ισραηλινού λόμπι, που επεδίωκε μια ακόμα ισχυρότερη στήριξη, όσο και της νεολαίας των Δημοκρατικών και των Αραβοαμερικανών που θεωρούσαν ότι είχε εγκαταλείψει στη μοίρα τους τούς Παλαιστίνιους. Τελικά, όπως φαίνεται, αποφάσισε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Ενισχύοντας μεν, μαζί με τους ευρωπαίους συμμάχους και την Ιορδανία, τον Νετανιάχου, αλλά πιέζοντας ταυτόχρονα για την αποφυγή μιας ευρύτερης σύρραξης.
Και μένει τώρα να δούμε αν η προσπάθεια αυτή θα ευοδωθεί τελικά μετά το τελευταίο ισραηλινό χτύπημα στο Ισφαχάν του Ιράν. Μέχρι τη στιγμή πάντως που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε εκδηλωθεί ιρανική αντίδραση και το τοπίο παρέμενε θολό. Με τον φόβο για τη χρήση των πυρηνικών οπλών που βρίσκονται στην περιοχή αυτή «χάρη» στον Ντόναλντ Τραμπ, που όταν ήταν πρόεδρος είχε τη φαεινή ιδέα να καταργήσει την συμφωνία των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων με την Τεχεράνη για τη μη χρήση των πυρηνικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς.
Ο,τι και αν συμβεί πάντως, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο μόνος που εξέρχεται ενισχυμένος είναι ο Νετανιάχου, σε μια στιγμή που η Δύση γενικότερα είχε στραφεί εναντίον του για την ανθρώπινη τραγωδία στη Γάζα. Υπάρχουν μάλιστα αυτοί που πιστεύουν ότι προκάλεσε σκόπιμα αυτή τη σύγκρουση, επιτιθέμενος στην ιρανική πρεσβεία της Δαμασκού, ώστε να ενισχύσει τη θέση του πολιτικά και να σταματήσει η αυξανόμενη κριτική από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, στρέφοντας έτσι την οργή τους κατά των Ιρανών. Είναι άλλωστε γνωστός ο στόχος του να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία, ώστε να αποφύγει τις δίκες που εκκρεμούν εις βάρος του.
Με όλα αυτά η προσοχή έχει αποσπασθεί από τις συγκλονιστικές εξελίξεις που διαδραματίζονται στη Γάζα, καθώς η Υπηρεσία Προσφύγων του ΟΗΕ εξέδωσε και νέα ανακοίνωση για το ξέσπασμα λιμού στην περιοχή αυτή, που πλήττει κυρίως τα μικρά παιδιά, ενώ ο αριθμός των θυμάτων έχει φθάσει τις 33.000. Παράλληλα δημοσίευσε τις μαρτυρίες Παλαιστινίων που αφέθηκαν ελεύθεροι από τις ισραηλινές φυλακές για τα απίστευτα μαρτύρια, τους ξυλοδαρμούς και τη στέρηση τροφής που υπέστησαν από τους ισραηλινούς φύλακες.
Ενώ ο πρωθυπουργός του Κατάρ, που είναι ο κύριος μεσολαβητής μεταξύ της Χαμάς και του ισραηλινού κράτους, δήλωσε ότι δεν προχωρούν πλέον οι συνομιλίες για την επίτευξη κάποιας εκεχειρίας και την απελευθέρωση των ομήρων, όσων βέβαια βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Και το ερώτημα είναι αν εξαπλωθεί τελικά ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και πραγματοποιηθεί η επίθεση στη Ράφα, τι θα έχει απομείνει από τον παλαιστινιακό πληθυσμό, καθώς μάλιστα συνεχίζονται οι ισραηλινές επιθέσεις και εναντίον των Παλαιστινίων που έχουν απομείνει στα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Οχθης, όπου ζουν υπό ένα απεχθές καθεστώς απαρτχάιντ.
