Την εποχή της παντοδυναμίας της Ισπανίας και αργότερα με την άνοδο της Ολλανδίας (16ος και 17ος αιώνας) η βασίλισσα Ελισάβετ αρχικά και στη συνέχεια οι διάδοχοί της έδωσαν εντολή να δημιουργηθεί στόλος, που να κουρσεύει στους ωκεανούς τις ισπανικές καραβέλες και στη συνέχεια τα ολλανδικά εμπορικά πλοιάρια. Ορμητήριά των φοβερών πειρατών (κάπτεν Μόργκαν, Μαύρος Πιτ κ.λπ.) τα λιμάνια του Λονδίνου, του Λίβερπουλ και του Χαλ. Αργότερα έστησαν τα λημέρια τους στην Καραϊβική και στην Τζαμάικα. Κάτι ανάλογο θα θυμίζει μετά το Brexit η Μεγάλη Βρετανία. Να μετατραπεί δηλαδή σε ένα «πειρατικό νησί» προσέλκυσης κεφαλαίων. Γνωρίζοντας ότι η οικονομική δραστηριότητα έχει ήδη μετακινηθεί από το Citi του Λονδίνου προς τη Φρανκφούρτη, το σχέδιο που ετοιμάζουν είναι όλο το Νησί να μετατραπεί σε offshore ώστε να προσελκύσει και πάλι τα κεφάλαια των πολυεθνικών και των τραπεζών της Ευρώπης λόγω της χαμηλής φορολογίας. Τα βρετανικά νησιά δηλαδή θα μετατραπούν σε κάτι που δεν θα διαφέρει από τα Κέιμαν… Σε έναν βαθμό αυτό το έχει πράξει η Ιρλανδία προσελκύοντας λόγω της χαμηλής έως ελάχιστης φορολογίας και της ευκολίας της αγγλικής γλώσσας όλες τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας (Google, Αmazon κ.λπ.).
Αυτό το φορολογικό «ντάμπιγκ» είναι το μεγάλο θέμα που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τα προσεχή χρόνια, σε έναν οικονομικό κόσμο ασύδοτο, παγκοσμιοποιημένο, χωρίς ενιαίους κανόνες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
