Η Ελλάδα έχει πέντε εργαλεία για να αλλάξει το παραγωγικό της μοντέλο και να εντάξει περισσότερες Ελληνίδες και Ελληνες σε αυτό: τη δημόσια περιουσία, τις αναξιοποίητες πλουτοπαραγωγικές της πηγές, τη φορολογία, το τραπεζικό της σύστημα και τα χρήματα που έρχονται από το εξωτερικό.
Με έναν έξυπνο συνδυασμό κινήτρων και αντικινήτρων μπορεί να πετύχει την εθνικά αναγκαία μετάβαση, από μια οικονομία που βασίζεται στην κατανάλωση, τις εισαγωγές και τη φθηνή εργασία, σε μία που βασίζεται στην καινοτομία, την εξωστρέφεια και την ευημερία του εργαζόμενου. Ατμομηχανή μιας τέτοιας ιστορικής προσπάθειας θα μπορούσε να είναι το Ταμείο Ανάκαμψης. Η ευκαιρία, όμως, χάθηκε.
Ως ΠαΣοΚ, προσπαθούμε πάντα να βρίσκουμε θετικές διαστάσεις σε αυτά που πράττει η Κυβέρνηση της ΝΔ, για να εντοπίσουμε ενδεχόμενους κοινούς τόπους συναινέσεων. Στην περίπτωση, όμως, του Ταμείου Ανάκαμψης, ή καλύτερα Ταμείο (Χαμένης) Ανάκαμψης, αδυνατούμε να βρούμε τέτοιο κοινό τόπο και θα εξηγήσω γιατί.
Ας πάρουμε, πρώτα, τα σημεία στα οποία θα μπορούσαμε να βρούμε κάποιες κοινές, πολιτικές φιλοδοξίες: την ψηφιοποίηση και την ενεργειακή μετάβαση. Αν θέλαμε αυτές οι επενδύσεις να συμβάλουν στην αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας, η πρώτη θα έπρεπε να οδηγήσει στην πάταξη της γραφειοκρατίας και η δεύτερη να συμβάλει, ώστε κλάδοι της οικονομίας να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, όπως η γεωργία και ο τουρισμός.
Η Κυβέρνηση απέτυχε και στα δύο. Με την ψηφιοποίηση βάλαμε ένα φύλλο συκής πάνω στη γύμνια της κρατικής γραφειοκρατίας, που παραμένει εξοργιστικά άθικτη. Και σε ό,τι αφορά την ενέργεια, είναι έγκλημα ότι χάσαμε την ευκαιρία να μεταφέρουμε ένα μέρος των ΑΠΕ σε Δήμους, Επιμελητήρια και Συνεταιρισμούς, που θα μπορούσαν να αυξήσουν τον ανταγωνισμό και να περάσουν φθηνή ενέργεια σε ευάλωτα νοικοκυριά, ενεργοβόρες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αγρότες.
Αυτό, τι δείχνει; Οτι δεν πήγε λάθος μόνο η κατανομή του Ταμείου Ανάκαμψης. Ηταν, από την αρχή, λάθος η σύλληψη. Διότι, αν θέλαμε να συμβάλει στην αλλαγή του παραγωγικού μας μοντέλου, αυτό που θα έπρεπε να κάνει το Ταμείο δεν είναι να πολλαπλασιάσει τα κέρδη των υπαρχουσών επιχειρήσεων, αλλά να δημιουργήσει δυνατότητες και αγορές για περισσότερες εστίες δημιουργίας στην Ελλάδα.
Και πώς θα γινόταν αυτό; Πρώτον, δημιουργώντας ένα πλαίσιο ασφάλειας για να συμμετέχουν περισσότερες Ελληνίδες και Ελληνες στην ανάπτυξη, δηλαδή επενδύοντας στη δημόσια υγεία, παιδεία και στέγαση. Δεύτερον, προωθώντας ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό, δηλαδή, για παράδειγμα, ανοίγοντας δρόμους για να φτάσουν ακόμα περισσότερα αγροτικά προϊόντα στα καλύτερα ράφια και εστιατόρια του κόσμου, και διευρύνοντας τις υπηρεσίες εντός Ελλάδας για ξένους.
Και τρίτον, χρηματοδοτώντας κάθε δραστηριότητα έρευνας και καινοτομίας, που θα μπορούσε να ενισχύσει την οικονομία και να φέρει νέους πίσω. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι τίποτα από αυτά δεν θα γίνει, ότι η ευκαιρία έχει πλέον χαθεί και, άρα, ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει συμβάλει σε ένα από τα μεγαλύτερα, οικονομικά εγκλήματα της μεταπολίτευσης.
Ο κ. Παύλος Γερουλάνος είναι βουλευτής Α’ Αθήνας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ.
