Στην Ευρώπη, 20 χώρες, οι περισσότερες δυτικές, επιτρέπουν τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ενώ 14, οι περισσότερες ανατολικές, τον απαγορεύουν συνταγματικά. Και υπάρχουν και 11 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, που επιτρέπουν κάποια άλλη μορφή ένωσης, εν προκειμένω το σύμφωνο συμβίωσης.
Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί, αφού υπάρχει το σύμφωνο συμβίωσης, γιατί η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα επιμένει να διεκδικεί το δικαίωμα στον γάμο; Για δύο βασικούς λόγους: Ο πρώτος έχει να κάνει με την ισονομία και την ισότητα.
Οι ΛΟΑΤΚΙ+ πολίτες σίγουρα έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις με τους υπόλοιπους, όχι όμως τα ίδια δικαιώματα. Αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που άκουγα ότι «δεν μας νοιάζει τι κάνετε στη κρεβατοκάμαρά σας αλλά μην μας το τρίβετε στη μούρη», θα ήμουν πλούσιος.
Ομως πολλές γκέι σχέσεις, όπως και πολλές στρέιτ σχέσεις, δεν περιορίζονται στο υπνοδωμάτιο αλλά επεκτείνονται σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού: στο σαλόνι, όπου υποδέχονται συγγενείς και φίλους, στην τραπεζαρία, όπου ξεκινούν και τελειώνουν μαζί τη μέρα τους, στην κουζίνα, όπου μοιράζονται τα νέα και τις αγωνίες τους, αλλά και τα έξοδά τους. Επεκτείνονται και εκτός σπιτιού και διεκδικούν μια ισότιμη αντιμετώπιση, αντίστοιχη με αυτή των στρέιτ ζευγαριών, διεκδικούν το δικαίωμα να κάνουν και να ζήσουν όλα όσα ένα στρέιτ ζευγάρι θεωρεί αυτονόητα.
Ο δεύτερος λόγος, και κατά τη γνώμη μου ο σημαντικότερος, είναι τα παιδιά. Οχι μόνο παιδιά που θα γεννηθούν στο μέλλον, αλλά παιδιά που ζουν ανάμεσά μας, τώρα, και δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα συνομήλικά τους, γιατί έχουν δυο μαμάδες ή δυο μπαμπάδες αλλά νομικά αναγνωρίζεται μόνο ο ένας από τους δύο. Είναι οικογένειες στις οποίες μια σοβαρή ασθένεια του γονέα φέρνει διπλή αγωνία, γιατί αν ο βιολογικός γονιός πάθει κάτι, το παιδί μπορεί να απομακρυνθεί από το σπίτι του και τον δεύτερο γονέα. Είναι οικογένειες στις οποίες μια νοσηλεία του παιδιού θα του στερήσει τον έναν από τους δύο γονείς γιατί θα απαγορεύεται να το επισκεφθεί. Και όμως η γονεϊκότητα δεν έχει να κάνει με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, ούτε ως επιθυμία ούτε ως ικανότητα, κάτι που αποδεικνύουν δεκάδες επιστημονικές έρευνες.
Για αυτό επιμένουμε ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Και αυτό σημαίνει ότι είναι πέρα και πάνω από κομματικές γραμμές, δεν αποτελούν αποκλειστικότητα κάποιου χώρου.
Γι’ αυτό και η εξαγγελία του Πρωθυπουργού για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών αποτελεί πτυχή και έκφραση μιας ευρωπαϊκής, φιλελεύθερης, προοδευτικής διακυβέρνησης που δεν μπορεί και δεν θέλει να είναι α λα καρτ. Σε μια εποχή που βλέπουμε πολλούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό να θέλουν να στερήσουν ή να περιορίσουν δικαιώματα, όπως π.χ. το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους, η χώρα μας οφείλει να αποδείξει έμπρακτα ότι δεν έχει πολίτες β’ κατηγορίας, αλλά έχει το θάρρος να σταθεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Ο κ. Νικόλας Γιατρομανωλάκης είναι πρώην υφυπουργός Πολιτισμού.
