Τα πρόσφατα γεγονότα απέδειξαν ότι κάτι έχει διαφύγει ενώ δεν θα έπρεπε: τα Μάρμαρα «αποζητούν» πρόσωπο. ΤΟ πρόσωπο.
Όσο ζούσε η Μελίνα Μερκούρη και είχε πάρει το θέμα επάνω της, αυτό βρισκόταν σχεδόν διαρκώς στο επίκεντρο της διεθνούς συζήτησης. Και μάλιστα σε μία εποχή που ήταν ταυτόχρονα ριζοσπαστικό, στα όρια του αδιανόητου, αλλά και, εξ αυτού του λόγου, εξίσου δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε να έχει κάποια τύχη.
Οι περισσότεροι τότε στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έμεναν με το στόμα ανοικτό, που το έκλειναν μόνο για να βάλουν τα γέλια με την «τρέλα» που είχαν μόλις ακούσει… Η διαφορά στο Λονδίνο ήταν αφενός ότι δεν ήταν οι περισσότεροι αλλά περίπου όλοι και, αφετέρου, ότι δεν γελούσαν, αλλά μάλλον γινόντουσαν… Τούρκοι.
Ο θάνατος της Μελίνας έφερε μαζί και μία μακρά περίοδο ύφεσης στο ελληνικό αίτημα. Όχι με την έννοια ότι σταμάτησαν οι προσπάθειες, κάθε άλλο. Αυτές εντάθηκαν, άνθρωποι προστέθηκαν απ’ όλο τον κόσμο, ο αγώνας αυτός έγινε με τον καιρό πολύ πιο ευρύς και η αντιπροσώπευσή του ζήτημα που πλέον δεν αφορούσε μόνον τους Έλληνες αλλά ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο.
Έλειψε όμως ΤΟ πρόσωπο. Εκείνο ΤΟ πρόσωπο που με την παρουσία του και τις κινήσεις του, με τις μανούβρες του και με τους τρόπους του ν’ ανακατεύει τη διεθνή «τράπουλα», όπως έκανε με τέτοια επιτυχία, όσο κανείς, η Μελίνα, θα τραβούσε τη διεθνή προσοχή πάνω στο θέμα. Και αυτή είναι η πιο μεγάλη σύμμαχος της Ελλάδας.
Δύο, διαχρονικά δε, παραδείγματα από το ίδιο μάλιστα θέμα, των Γλυπτών, αρκούν για να φανεί η σημασία της ύπαρξης ενός τέτοιου προσώπου σε έναν τόσο μοναδικό, μέγα στόχο. Ένα από την αρχή αυτού του αγώνα και ένα από σήμερα.
Το θέμα των Μαρμάρων δεν το εισήγαγε η Μελίνα, μα ο προκάτοχός της στην τελευταία κυβέρνηση Καραμανλή, Δημήτριος Νιάνιας. Το έμαθε ποτέ κανείς; Όχι. Εκείνος (καθηγητής της Φιλοσοφίας και της Λογικής) «εντόπισε» το παλιό αυτό θέμα. Μα ο Νιάνιας, δεν ήταν ΤΟ πρόσωπο. Δεύτερο παράδειγμα, σήμερα.
Τις τελευταίες ημέρες, αυτό ΤΟ πρόσωπο εμφανίστηκε άξαφνα και πάλι. Και έκανε εξαιρετική δουλεία! Ο βρετανός πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ, με την γκάφα του να ακυρώσει κατά τον πλέον απαράδεκτο και, κυρίως, αντι…βρετανικό του τρόπο τη συνάντησή του στο Λονδίνο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ενοχλημένος, όπως ο ίδιος είπε, για τις τοποθετήσεις του τελευταίου για τα Γλυπτά, έγινε άθελά του ΤΟ πρόσωπο.
Έδωσε στο ζήτημα τεράστια ώθηση στη βρετανική κοινή γνώμη. Το ακριβώς αντίθετο ήθελε να πετύχει ο δυστυχής, αλλά αυτά έχει η ζωή. Έως και ο βρετανός βασιλιάς Κάρολος προέβη στο πρωτοφανές (και ιδιοφυές) να πάρει θέση χωρίς να πει λέξη: φόρεσε την «ελληνική» του γραβάτα για να συναντήσει τον Σούνακ μπροστά στις διεθνείς κάμερες! Αυτό, δεν πληρώνεται με τίποτα…
Όμως ο Σούνακ, αν σύντομα θα είναι διαθέσιμος, δεν κάνει.
Και ιδού μια πρόταση:
Κάνει όμως, για παράδειγμα, το πρόσωπο που ξελάσπωσε την Ελλάδα σε πολύ πιο δυσμενείς συνθήκες και με πολύ πιο πολύπλοκο έργο πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια: η Γιάννα. Που την ξέρουν πολύ καλά. Έτσι: ως «Γιάννα» – και αυτό δείχνει κάτι.
Και που αν στο Λονδίνο ακούσουν αύριο ότι ο Μητσοτάκης αποφασίσει ενδεχομένως να της αναθέσει τώρα νέα εθνική αποστολή – κομάντο από αυτές που της πάνε γάντι, τότε, θα καταλάβουν: έρχεται ΤΟ πρόσωπο…
