Αν αναζητούσε κανείς μια απολύτως πειστική δικαιολογία για την ίδρυση και στη χώρα μας ιδιωτικών πανεπιστημίων του την προσφέρουν οι φοιτητές, που επιβάλλουν τις καταλήψεις των δημόσιων πανεπιστημίων. Πρόσχημα γι’ αυτούς είναι η ανακοινωθείσα πρόθεση της κυβέρνησης να τα επιτρέψει, καθώς οι καταλήψεις, ιδιαίτερα στα μεγάλα πανεπιστήμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, επιβάλλονται επί χρόνια με ποικίλα προσχήματα και δικαιολογίες από τις νεολαίες του ΚΚΕ και άλλων ομάδων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με την αναίσχυντη ανοχή των εκάστοτε δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, οι οποίες οφείλουν να επιβάλλουν τον νόμο, αλλά και των εισαγγελικών αρχών, οι οποίες επίσης αδρανούν παραβαίνοντας το καθήκον τους.
Βαριά είναι επίσης η ευθύνη των δυνάμεων της επιβολής της νομιμότητας, οι οποίες αδρανούν μολονότι παραβιάζονται πολυάριθμα άρθρα του ποινικού νόμου. Για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά, που επέτρεψαν ή ανέχθηκαν τις καταλήψεις με διάφορα ψευδοδημοκρατικά προσχήματα, με αποτέλεσμα την πλημμελή λειτουργία της εκπαιδευτική διαδικασίας ή και την πλήρη ματαίωσή της.
Κατά τη διάρκεια των καταλήψεων, οι οποίες σημειωτέον αποφασίζονται από δυναμικές μειοψηφίες, ακόμα και εξωφοιτητικές, καταστρέφονται οι χώροι διδασκαλίας, και γενικότερα τα κτιριακά συγκροτήματα των ΑΕΙ ή μετατρέπονται σε αχούρια με μουτζουρωμένους τοίχους σε χώρους διδασκαλίας, ακόμα και σε γραφεία διδασκόντων, χωρίς να τολμούν οι πρυτανείες να τιμωρήσουν τους δράστες τουλάχιστον με αποβολή από τα ΑΕΙ, αν όχι και επιβολή αποζημιώσεων. Διαφεύγει από τους δράστες των καταλήψεων και των καταστροφών που τις συνοδεύουν ότι διαπράττουν ποινικά αδικήματα, όπως παραβίαση του άρθρου 378 του ποινικού κώδικα, το οποίο τιμωρεί τη φθορά ξένης ιδιοκτησίας με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών.
Δυστυχώς στην Ελλάδα έχει βαθμιαία επικρατήσει η εντύπωση ότι με διάφορες ψηφοφορίες μπορεί να καταλυθεί ο νόμος. Εχει μάλιστα καταντήσει ακόμα και στη μέση εκπαίδευση να αποφασίζονται από τους μαθητές παράνομες πράξεις, όπως π.χ. η παρεμπόδιση λειτουργίας του σχολείου και η κατάληψη όπου μάλιστα τελούνται πλήθος άλλων παράνομων πράξεων, όπως η καταστροφή των εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων και γενικά των υποδομών. Δυστυχώς κανείς από την κυβέρνηση έως την εισαγγελική αρχή, που εθελοτυφλούν και αδρανούν, δεν τολμά να τους πει ότι δεν μπορούν κάποιες περιστασιακές πλειοψηφίες να καταργούν τους νόμους, αφού το δικαίωμα αυτό κατά το Σύνταγμα έχει μόνο η Βουλή.
Είναι επίσης θλιβερό φαινόμενο το κυβερνητικό ενδιαφέρον να περιορίζεται αποκλειστικά στο πώς δεν θα χαθεί η εξεταστική περίοδος, ενώ αδιαφορεί για το γεγονός ότι λόγω των καταλήψεων δεν διεξάγονται μαθήματα και συνεπώς οι φοιτητές παραμένουν ημιμαθείς, ενώ γενικά για τους αδιάφορους και τους μπαχαλάκηδες προσφέρεται αναισχύντως ο απεριόριστος αριθμός εξετάσεων για κάθε μάθημα, έως ότου ο αγανακτισμένος καθηγητής από τον αδιάφορο και αδιάβαστο φοιτητή να του βάζει το αναισχύντως αποκαλούμενο δημοκρατικό 5 για να τον ξεφορτωθεί παρέχοντάς του ένα ψευδεπίγραφο πτυχίο.
Η ανώτατη εκπαίδευση νοσεί αθεράπευτα, και οι υπεύθυνοι για αυτό το χάλι είναι οι κυβερνήσεις, οι πρυτάνεις και τα κόμματα.
