Δύο τυφώνες εξελίσσονται, ημερολόγιό μου: Ο «Μίλτον» στη Φλώριδα των ΗΠΑ, που μάλλον τον μεγαλοποίησαν, έκανε τις καταστροφές του και τώρα ανεμοδέρνει τον Ατλαντικό, και ο «Ισραήλ» στον νότο του Λιβάνου, που μόλις ξεκίνησε και κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί.
Ο «Μίλτον» απέδειξε πως οι μετεωρολόγοι και τα Μέσα δεν υπερβάλλουν μόνο στην Ελλάδα: με «ένταση 5» είχαν ανακοινώσει πως θα έφτανε στην ακτή, με μόλις 1 αποβιβάστηκε. Εντάξει, σκότωσε ανθρώπους, έκανε καταστροφές, αλλά δεν είδαμε και τη συντέλεια της Φλώριδας που μας υπόσχονταν καλλιεργώντας τον σαδισμό μας.
Μακριά από τα μάτια του κόσμου, χωρίς ανακοινώσεις και μεγάλα λόγια, οι Ισραηλινοί ισοπεδώνουν έρημα χωριά στον Λίβανο, καταστρέφουν μόχθο, προσπάθειες, σχέδια και όνειρα ανθρώπων που έφυγαν από εκεί για να γλιτώσουν. Θα αντέξουν να κάνουν τις ίδιες προσπάθειες; Πόσες φορές μπορείς να έχεις το κουράγιο αλλά και να βρεις τα μέσα να ξαναφτιάξεις το γκρεμισμένο σου σπίτι, να ξαναμαζέψεις τη διαλυμένη σου ζωή;
Σιωπή επίσης σε σχέση με την εικαζόμενη επίθεση στο Ιράν. Ας ελπίσουμε πως δεν νιώθει παντοδύναμος ο Νετανιάχου, πως δεν θα γίνει και αυτή «άκρα του τάφου σιωπή» όπως στον Λίβανο, πως δεν θα δημιουργήσει ανοιχτούς τάφους όπως στη Γάζα.
- Κοίτα να δεις… ξέχασα πως στην Ουκρανία επίσης καταστρέφονται ακόμα πόλεις, χωριά, γέφυρες, δρόμοι, δίκτυα, φράγματα μικρά και μεγάλα. Και σκοτώνονται άνθρωποι, πολλοί. Το ξεχάσαμε ότι γίνεται πόλεμος δίπλα στο σπίτι μας.
Οταν ο πόλεμος γίνεται συνήθεια, δεν σταματάει ποτέ – αυτό έχουν πάθει Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι. Τους φαίνεται αυτονόητο οι πολιτικές ηγεσίες τους να σχεδιάζουν συνεχώς πολέμους και αυτοί να τους κάνουν.
Η εξάλειψη των ηλιθίων
Το μόνο που θα μπορούσε να με παρηγορήσει θα ήταν ότι στους πολέμους σκοτώνονται οι χειρότεροι και άρα η ανθρωπότητα καλυτερεύει – αν ήταν έτσι όμως, οι πόλεμοι θα έπρεπε να είχαν τελειώσει προ πολλού.
Αν το σκεφθούμε αλλιώς όμως, ότι οι πόλεμοι είναι στη φύση μας, θα έπρεπε προ πολλού να είχε εξαλειφθεί το ανθρώπινο είδος: δεν είναι δυνατόν να μακροημερεύσει κανιβαλιστικό είδος – ζωικό ή φυτικό – που τα μέλη τους αλληλοτρώγονται, δεν γίνεται.
- Παράδειγμα, το είδος Syrizaius Hellenicus: οδεύει προς την εξάλειψή του. Και δεν μου φαίνεται να ενδιαφέρονται οι ζωόφιλοι να το προστατεύσουν, όπως την καρέτα-καρέτα. Θα σβήσει· μόνο απολιθώματα θα αφήσει και θα λένε οι μεταγενέστεροι, αν κάνουν ανασκαφές στα Τζουμέρκα, στα Σφακιά, στην Υδρα, «κοίτα να δεις τι φαντασία έχει η κακούργα φύση!».
Αντιθέτως, βλέπουμε τους ανθρώπους να αυξάνονται συνεχώς και να ζουν καλύτερα και περισσότερο – άρα πρέπει να συμπεράνουμε ότι διαδικασία κάθαρσης πράγματι γίνεται στους πολέμους αλλά με ρυθμούς αργότερους από αυτούς που θα θέλαμε.
- Ετσι εξηγείται, νομίζω, ότι παρά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και όσους ακολούθησαν άνθησαν στην Αθήνα τα γράμματα και οι τέχνες: οι ηλίθιοι πολεμόχαροι σκοτώνονταν και οι ειρηνόφιλοι έχτιζαν, διάβαζαν, έγραφαν, τραγουδούσαν, χόρευαν – έφτιαχναν Παρθενώνες, έγραφαν «Οιδίποδες», «Εκκλησιάζουσες» και «Μετά τα Φυσικά».
- Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι στην εποχή μας η τεχνολογία επιβραδύνει την εξαφάνιση των ηλιθίων και των πολεμόχαρων. Ας πούμε, πατώντας ένα κουμπί ο Νετανιάχου, αχρηστεύει 2.500 πολεμιστές του Νασράλα, μετά και αυτόν, αλλά ο ίδιος δεν έπαθε τίποτα, δεν πήρε καν ρίσκο.
Οι Ιρανοί στέλνουν εκ του ασφαλούς εκατοντάδες πυραύλους από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά και σκοτώνουν δύο Παλαιστινίους – που δεν ήταν καν πολεμιστές.
- Ενας χρόνος πέρασε λοιπόν από τη δολοφονική επίθεση της Χαμάς που κόστισε τη ζωή σε 1.200 ανθρώπους – δεν έγιναν μάχες: σφαγή κανονική. Πήραν και 250 ομήρους, όπως τα ωραία παλιά χρόνια: σφαγή των ανδρών από τους νικητές, εξανδραποδισμός γυναικών και παιδιών. Κάποιοι απελευθερώθηκαν, αρκετοί πέθαναν, υπολογίζεται ότι η Χαμάς έχει στα χέρια της 70 ακόμα.
Εναν χρόνο μετά, ποιον να πρωτοπενθήσεις, ημερολόγιό μου; Τους 1.200, τους ομήρους, τις 42.000 που εξόντωσαν οι Ισραηλινοί για να «εξαφανίσουν», λένε, οριστικά τη Χαμάς. Μα τώρα πια, μετά την καταστροφή, μετά τη σφαγή, όλοι και όλες εκεί νιώθουν απειλούμενοι στρατιώτες, της Χαμάς ή οποιουδήποτε βρεθεί να προσφέρει την εκδίκηση που θέλουν.
Θα τους εξοντώσει όλους και όλες το Ισραήλ; Δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Για τούτο θέλει να τους διώξει – ποιος όμως παίρνει 2.000.000 στρατιώτες στη χώρα του; Ποιος μπορεί να τους κάνει να νιώσουν κανονικοί άνθρωποι;
Athènes vaut bien une messe
- Ας τα αφήσουμε αυτά και ας σκεφθούμε τα θετικά: στην Αθήνα υπάρχουν λεωφορεία που σε αφήνουν να περάσεις από την Ωραία Πύλη! Ναι, αλήθεια λέω, ημερολόγιό μου, το είδα με τα μάτια μου να συμβαίνει, το έκανα και εγώ μετά: ο οδηγός του νεότατου πεντακάθαρου ηλεκτροκίνητου της γραμμής 224 με τις δύο μόνο πόρτες σταμάτησε και άνοιξε τη μεσαία μπροστά στη στάση της Νομικής, στη Σόλωνος.
Δεν μπήκα, προχώρησα μπροστά, έφθασα στο άβατο, χτύπησα, δεν με άκουσε, δήθεν. Ξαναχτύπησα δυνατότερα, γύρισε και με κοίταξε αποδοκιμαστικά· του χαμογέλασα, έκανα νόημα ανοιγοκλείνοντας τα χέρια ότι ήθελα να μου ανοίξει την Ωραία Πύλη – το έκανε!
- Paris vaut bien une messe, «το Παρίσει αξίζει βεβαίως μια λειτουργία!» είχε πει κάποτε ο μετέπειτα βασιλιάς της Γαλλίας Ερρίκος Δ’ – έπρεπε να γίνει καθολικός από προτεστάντης για να πάρει το Παρίσι, να γίνει βασιλιάς.
Ο Χάρης Δούκας μας λέει πως η Αθήνα δεν αξίζει δεκάρα: τον είδαμε να περνάει, του τη δώσαμε και αμέσως θέλει να φύγει από το μέγαρο της πλατείας Δημαρχείου για να κατακτήσει τον θρόνο του ΠαΣοΚ. Ούτε ο δύστυχος Κασσελάκης δεν έκανε κάτι τέτοιο: πέρασε, είδε φως στον 7ο όροφο της πλατείας Κουμουνδούρου, ανέβηκε και έκτοτε παλεύει για να μείνει.
Αλλά εμένα μου φαίνεται Athènes vaut bien une messe – το αποδεικνύει το γεγονός ότι καταφέρνεις να ανοίγεις ακόμα και την Ωραία Πύλη.
Αλληλογραφία
Μύγες προβλέπω, Διόδωρε, να βαράνε σήμερα οι εφορευτικές επιτροπές στα εκλογικά κέντρα της Αττικής, προπάντων δε του Δήμου Αθηναίων. Εύλογο γαρ το Athexit από ένα αναπαλαιωμένο Πα(νεπαρχιακό)ΣοΚ.
ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ
Οι εκλογές (νυν και μελλοντικές) αποδεικνύουν ότι το νέο στην πολιτική φθείρεται πολύ γρήγορα εάν δεν έχει βάσεις ώστε να γίνει παλιό.
ΔΕΣΠΩ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΑΘΗΝΑ
Τρίτωσε ο ντόρος για το κασσελάκειο «πόθεν έσχες» ενώ αλλού βοούν τα αίσχη. Στο μεταξύ, στο ΠαΣοΚ, οι «ορφανές ψήφοι» αναζητούν πατέρα, έστω πατριό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΤΑΚΙΑ, ΝΙΚΑΙΑ ΠΡΟΒΗΓΚΙΑΣ
Την περασμένη Κυριακή προσπάθησα, ανεπιτυχώς δυστυχώς, να αποτρέψω με την ψήφο μου την αυτοχειρία του ΠαΣοΚ. Αντε, εύχομαι «καλό Κυριάκο» για κάνα δυο τετραετίες ακόμα…
ΖΕΥΞΙΟΣ, ΠΑΤΡΑ
Τόλμη άνευ φρονήσεως: η Νάντια Γιαννακοπούλου κήρυξε τον πόλεμο στον Ανδρουλάκη, αλλά με τους 6.890 σταυρούς που πήρε στέρησε τη δεύτερη θέση (και πιθανόν την πρώτη σήμερα) από Γερουλάνο – Διαμαντοπούλου.
ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ ΠΕΡΙΛΥΠΟΝ
Ο κ. Πιερρακάκης έχει δημιουργήσει ψηφιακή πλατφόρμα για να αποτυπώνονται τα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα; Τα χαστούκια του κ. Φλωρίδη, η φοίτηση στα Κατηχητικά της κυρίας Μονογυιού.
ΜΗΛΙΟΣ
Φύλλα πολλά τα κουνουπίδια μου, αλλά ψίχα τίποτε. Κομματίλα κόλλησαν – πολλοί αρχηγοί, ουσία πολιτικής μηδέν.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ
Τετάρτη βράδυ στο CNN, περιμένοντας τον «Milton», παρεμβάλλεται διαφημιστικό της Τουρκίας με πολλές-πολλές ελληνικές αρχαιότητες, το οποίο κλείνει με το follow the roots – τις τουρκικές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΞ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Δεν διαθέτουμε σπάνιες γαίες, όπως λίθιον και νεοδύμιον· πλεονάζουν όμως το «ηλίθιον» και το «νεοδίδυμον».
ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΒΟΛΗΣ, ΓΛΥΦΑΔΑ
Ο ευρών τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ και ποια εταιρεία προσφέρει φθηνότερο ρεύμα κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον Κίνας.
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΤΗΛΕΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΠαΣοΚ: Rebus sic (non) Stantibus, δεν πρέπει να είναι κόμμα νοσταλγίας. Ούτε αυταρεσκείας, ζητούμε εμείς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ
Σεμνά, δίχως παράτες το ξόδι του Μίμη Πλέσσα, όπως των Χατζιδάκη, Λοΐζου, Μαχαιρίτσα κ.ά. Κάποιοι όμως προτιμούν – μάλλον το περιβάλλον τους – να φεύγουν επί κιλλίβαντος, χωρίς τελικά αυτά τα πομπώδη στερνά «να τιμούν τα πρώτα».
ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΑΘΗΝΑ
Ερχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου που πρέπει να αποφασίσεις ποιον θα αφήσεις και ποιον θα αφήσεις…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ
