Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας πριν από λίγες ημέρες εξέδωσε μια απόφαση για προσφυγές που είχε κάνει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, με τις οποίες έθετε θέματα θεσμικής φύσεως για τη συγκρότηση της Ανεξάρτητης Αρχής για την προστασία και τη διασφάλιση των επικοινωνιών και ζητούσε την ακύρωση της σχετικής απόφασης για τη σύνθεση της συγκεκριμένης Αρχής.
Το ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε ότι οι δικηγορικοί σύλλογοι δεν μπορούν να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για τέτοια θέματα, δεν έχουν δηλαδή αρμοδιότητα, ωστόσο μπορούν για πολλά άλλα, και με αυτό το σκεπτικό απέρριψε τις προσφυγές.
Η απόφαση της Ολομέλειας, που οριοθέτησε το δικαίωμα των δικηγορικών συλλόγων να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε αντιδράσεις στις συνδικαλιστικές εκπροσωπήσεις των δικηγορικών συλλόγων, και μάλιστα έντονες.
Το θέμα έλαβε διαστάσεις. Οι δικηγορικοί σύλλογοι, και πρωτίστως ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος της χώρας, θεώρησαν ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας μειώνει τον θεσμικό ρόλο των δικηγορικών συλλόγων, και προς τούτο συγκλήθηκε η Συντονιστική Επιτροπή όλων των δικηγορικών συλλόγων ανά την επικράτεια. Και να τι αποφάσισε: να μπλοκάρουν οι δικηγόροι την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με ποιον τρόπο; Με αποχή των δικηγόρων από τις δίκες που γίνονται στην Ολομέλεια του ανωτάτου δικαστηρίου, δίκες που προφανώς είναι εξαιρετικά σοβαρές, αφορούν βαριά θέματα θεσμικής και συνταγματικής φύσεως, και πολλά άλλα σχετικά με δικαιώματα χιλιάδων πολιτών, επενδυτικά προγράμματα και κρίσιμες νομοθετικές επιλογές που καθορίζουν μισθολογικά, συνταξιοδοτικά ή περιουσιακά θέματα.
Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας μετά την εξέλιξη αυτή έστειλε επιστολή στους δικηγορικούς συλλόγους και τόνισε τα αυτονόητα. Οτι δηλαδή η Ολομέλεια δεν μπορεί να μη δικάζει και οι δικηγόροι δεν πρέπει να μπλοκάρουν τις δίκες στην Ολομέλεια του ΣτΕ.
Αυτά για την ιστορία του θέματος. Ωστόσο, αν και κανένας δεν αμφισβητεί τον βαρύ θεσμικό ρόλο των δικηγορικών συλλόγων, ούτε και την προσφορά των δικηγόρων στην απονομή της δικαιοσύνης και στην προάσπιση δικαιωμάτων των πολιτών, εντούτοις συνδικαλιστικές αποφάσεις, που φθάνουν ως το σημείο να μπλοκάρουν σοβαρότατες δίκες για κρίσιμα θέματα, είναι μια συνδικαλιστική αντίδραση, που μπορεί να χαρακτηριστεί ακραία, που προκαλεί αίσθηση και παράγει αποτελέσματα που θίγουν δικαιώματα πολύ βασικά, όπως εκείνο που αναγνωρίζεται σε όλους μας, να μας απονέμεται δικαιοσύνη με βάση τους νόμους και το Σύνταγμα.
Οι συνδικαλιστικές αντιδράσεις, πρωτίστως, επιστημονικών συλλόγων, όπως των δικηγορικών, οφείλουν να έχουν πέραν των όποιων διεκδικήσεων, που είναι θεμιτές, και το στοιχείο της θεσμικής προσήλωσης σε δικαιώματα που δεν είναι παίξε γέλασε. Με άλλα λόγια: ναι σε συνδικαλιστικές αντιδράσεις αλλά όχι σε συνδικαλιστικές ακρότητες…
