Στρατηγικές ήττες και πραγματικές νίκες

Δεν είναι «στρατηγική νίκη» της Νέας Δημοκρατίας το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της περασμένης Κυριακής, όπως το χαρακτήρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το διατύπωσαν ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η Φώφη Γεννηματά. Οι δύο αυτοί χαρακτηρισμοί μπορεί να φαίνονται ομοούσιοι, όμως, αν τους κρίνουμε με γνώμονα τα δεδομένα της εκάστοτε εκλογικής μάχης, θα δούμε ότι πολλές φορές διαφέρουν. Και ότι σε κάποιες περιπτώσεις, όπως η παρούσα, διαφέρουν ριζικά. Βέβαια, η ριζικότητα έχει τις διαβαθμίσεις της. Ομως, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ (με τα εκάστοτε μορφώματά του), η ακρότητά της (ο καιροσκοπικός τυχοδιωκτισμός του που τον οδήγησε στα έσχατα όρια του πολιτικού αριβισμού) αποτελεί φαινόμενο μοναδικό, όχι μόνο για τα ελληνικά αλλά και τα παγκόσμια πολιτικά δεδομένα.

Τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων κρίνονται επακριβώς με μέτρο την επίδοση των κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Η μετεκλογική γελοιογραφική απεικόνιση από τον Δημήτρη Χαντζόπουλο των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ -προεξάρχοντος του Πρωθυπουργού- ως «Walking Dead» (Καθημερινή, 28 Μαΐου) ήταν πολιτικά αστόχαστη, στους αντίποδες εκείνης του της προεκλογικής, στην οποία ο Τσίπρας εμφανιζόταν ως Κίρκη μετατρέποντας με το «μαγικό» ραβδί του τους «προοδευτικούς συμμάχους» του σε χοίρους. Διότι οι μετεκλογικώς απεικονιζόμενοι κάθε άλλο παρά νεκροί είναι. Και κατά τούτο μιλούσαν σωστά, για μια φορά, οι συνήθεις περιφερόμενοι Τζουμάκας και Μπίστης, όταν δήλωναν τηλεοπτικώς, μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (για την ακρίβεια, το τελευταίο συριζαϊκό μόρφωμα) είναι εδώ, ενωμένος, δυνατός, για να δώσει τη μάχη των εθνικών εκλογών, βέβαιοι ότι ο λαός θα του εμπιστευτεί «έναν από τους πρωτεύοντες πολιτικούς πόλους».