Στο L.A. για τέχνη και… μπουζούκι

Ο μεγαλοεφοπλιστής, μεγαλογαιοκτήμων Ντίντης Ευπαλίδης ανακάτευε αφηρημένος με το βαρύτιμο, ασημένιο κουταλάκι το Granny’s tea. Το καυτό ρόφημα, τόσο καυτό που έπρεπε να «πιάσεις» την Christofle τσαγιέρα με το ειδικό πάνινο σκέπαστρο στο χερούλι, σκόρπιζε έντονες μυρωδιές αποξηραμένων αρωματικών φύλλων στην κομψή τραπεζαρία. Ο μπάτλερ Σουλπίκιος τοποθέτησε τα συνοδευτικά από λευκή κρέμα καθώς και τα λιλιπούτεια σάντουιτς με σολομό και χαβιάρι στο κρυστάλλινο πιάτο. Σκέφθηκα ότι αυτή η συνήθεια του αγαπημένου μου Ντίντη από την εποχή που κατοικούσε μόνιμα στο Λονδίνο, να απολαμβάνει δηλαδή το τσάι του στις πέντε ακριβώς, ήταν σχεδόν ευεργετική. Tea time με όλο το απαραίτητο τελετουργικό, ακριβώς όπως στο «The Claridges», και το βλέμμα  «καρφωμένο» στις αστραποβόλες οροσειρές της Εκάλης. Ο παιδικός μου φίλος έκοψε με το μαχαίρι από το πανάκριβο, ασημένιο σερβίτσιο, ένα κομμάτι κέικ. Πρόσεξα ότι στο μεσαίο του δάχτυλο «φιγουράριζε» ένα δαχτυλίδι με αλυσίδες που φτιάχνει ειδικά για superstars του Χόλιγουντ αλλά και επιχειρηματίες (περισσότερο μοντέρνους και τολμηρούς ως προς τις στυλιστικές τους προτιμήσεις) ο Bernard James. Κοιτάζω έξω από τις τεράστιες τζαμαρίες στον αχανή κήπο, εκεί όπου το άτακτο pinscher Ρόμελ, «ξεσηκώνει» ένα μικρό βουνό από χρυσοκόκκινα φθινοπωρινά φύλλα. Σκέπτομαι ότι η τελευταία επίσκεψη στο Λος Αντζελες έχει επηρεάσει πάρα πολύ τον ισχυρό πλοιοκτήτη, ως προς την ψυχολογία και το ντύσιμό του. Ο Ντίντης συνήθιζε να ταξιδεύει περισσότερο στη Νέα Υόρκη. Η «πόλη που δεν κοιμάται ποτέ» τον γοήτευε πάντα για τη διασκέδαση, το shopping, κυρίως όμως τις αγορές έργων τέχνης στις περίφημες γκαλερί και βέβαια τις μεγάλες δημοπρασίες. Τελευταία όμως, το Λος Αντζελες, που στη συνείδηση των περισσοτέρων ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τις κινηματογραφικές business, έκανε δυναμική είσοδο στον art world. Πάρα πολλοί επιφανείς συλλέκτες αγοράζουν πλέον από το L.A., που κάποτε ήταν «τυλιγμένο» μόνο με τις βελούδινες κουρτίνες των κινηματογραφικών πλατό.