Μια και βρισκόμαστε στον αστερισμό του Λάνθιμου, αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε την ταινία που του άνοιξε τον δρόμο για τη διεθνή καριέρα. Ο λόγος για τον «Κυνόδοντα», που μια ανάγνωσή του υποδηλώνει πολλά για τις παθογένειες και τον εγκλεισμό μας σε έναν δικό μας περίκλειστο κόσμο. Με μια ακραία ίσως ερμηνεία, εξηγεί πολλά από όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας, τις ανοχές και τις αντοχές μας στα παιχνίδια της εξουσίας και την αδυναμία πολιτικής ενηλικίωσής μας.
Μπορεί ορισμένοι να θεώρησαν την ταινία ως προϊόν μιας διεστραμμένης φαντασίας. Η εξουσία που ασκεί ο πατέρας στην περίκλειστη οικογένεια και η καθήλωση που επιβάλλει σε μια απροσδιόριστη συναισθηματική ηλικία παραπέμπουν και στον τρόπο που η πολιτική εξουσία μάς καθηλώνει στον δικό της μικρόκοσμο, παραπλανά, επιβραβεύει, παραμυθιάζει, διαμορφώνει, ή μάλλον διαστρέφει, την έννοια των λέξεων για να επιβάλει τη δική της λογική, τα δικά της συμφέροντα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
