Περπατάμε σε μια ενδιάμεση ζώνη. Το περιβάλλον μοιάζει ήσυχο, σαν αναδιπλωμένοι οι πρωταγωνιστές να αξιολογούν τη θέση τους και τον εαυτό τους, να ζυγίζουν τα γεγονότα του έτους που φεύγει, να σχεδιάζουν τη μελλοντική παρουσία τους και να φαντάζονται ήρεμοι καλύτερες μέρες.
Η κυβέρνηση ανεμπόδιστη τραβάει τον διαχειριστικό της δρόμο, το ΠαΣοΚ ζει την τυπική αναβάθμισή του σε μια συνθήκη ευνοϊκή, ο ΣΥΡΙΖΑ ανασυντάσσεται σιωπηρά, με τη νέα του ηγεσία να κομίζει πνεύμα μετριοπάθειας και χαμηλών τόνων, την ώρα που δεξιά και αριστερά, τα μικρότερα σχήματα, με μια ικανοποίηση αισθητή από την αντοχή τους, συμπληρώνουν την ατμόσφαιρα ησυχίας αυτών των αδιάφορων πολιτικών ημερών.
Το 2024, από σύγκρουση σε σύγκρουση, άλλοτε μεγαλύτερη, άλλοτε μικρότερη, προετοίμασε αυτή την ησυχία της προσωρινής ισορροπίας που ίσως φέρνει μαζί της μια παιδαγωγική του μέτρου και ένα μάθημα συνειδητοποίησης από κάθε πολιτική δύναμη της θέσης της, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Εθεσε τέλος σε ιστορίες παντοδυναμίας και τοποθέτησε το μέχρι χθες κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τη διάσπασή του μηχανικά να προκύπτει, στη θέση που η πραγματική απήχησή του το οδηγούσε. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έδειξαν καθαρά και αυθεντικά τα εκλογικά όρια των πολιτικών δυνάμεων και έθεσαν τις βάσεις των νέων εν δυνάμει συσχετισμών και πιθανών εξελίξεων.
Ως τότε οι τρέχουσες ανάγκες και θεσμικές υποχρεώσεις δεν φαίνεται να μπορούν να διαταράξουν αυτή τη νηνεμία. Το συναινετικό πνεύμα που στα μέσα της εβδομάδας γέννησε εντυπώσεις από τη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον κ. Ανδρουλάκη – σε στιγμές υποχώρησης της πολιτικής ουσίας τα αυτονόητα ηχούν σαν σημαντικά – τρέφει τη συνθήκη, ο Προϋπολογισμός θα γίνει Νόμος και η συζήτηση για την εκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας θα γεμίσει την επικαιρότητα, που σε παρόμοιες ενδιάμεσες ζώνες αγαπάει όλα τα ανώδυνα θέματα και ανυψώνει τα τρέχοντα σαν να πρόκειται για πολιτικές δημιουργίες.
Για όλους, με τις εκλογές μακριά, δυσκολεύει η πρόκληση έντασης και η πολιτική σύγκρουση δεν μοιάζει να βρίσκει μια πολιτική βούληση ικανή να τη θεμελιώσει και να τη διεκπεραιώσει, πέρα από γνωστές αντιπολιτευτικές τακτικές, που αγνοούν την επείγουσα ανάγκη ενός αντισυμβατικού και αντιδιαχειριστικού εναλλακτικού σχεδίου.
Στο πολιτικό περιβάλλον κάθε παρόμοιας ενδιάμεσης ζώνης προετοιμάζονται οι αλλαγές. Η κοινωνική συνθήκη, η οικονομική κατάσταση, ο βαθμός ενδιαφέροντος του κυβερνητικού σχήματος για την ανταπόκριση στις ανάγκες, η ένταση της προσήλωσης και η εσωτερική πειθαρχία για την ανταπόκριση αυτή, η αποτίμησή τους, η καθημερινή ζωή ως βίωμα και ως διαμορφωτική εμπειρία, όλα μαζί εργάζονται απερίσπαστα υπέρ της συνειδητοποίησης των ανθρώπων και τους φέρνουν πιο κοντά σε αυτό που κάθε φορά συντελείται και από το οποίο μια συχνά επιμελώς κατασκευασμένη ένταση τους απομακρύνει.
Τα προηγούμενα χρόνια η ψευδής σύγκρουση με αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ ως ελπίδα καθόρισε το αριθμητικό αποτέλεσμα στην κάλπη. Η νέα ισορροπία που στη διαδρομή του 2024 διαμορφώθηκε μας έφερε στην ενδιάμεση ζώνη που σήμερα βαδίζουμε. Μια ωρίμανση εξελίσσεται μέσα της και σε μια άλλη πολιτική στιγμή θα βρεθούμε, όταν πατήσουμε τη γραμμή του τέλους αυτής της ενδιάμεσης ζώνης.
Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
