Η νέα κόντρα…

Η κόντρα ΓΣΕΕ και κυβέρνησης καλά κρατεί. Το τελευταίο επεισόδιο στη… σχέση οργής των δύο μερών αφορά το κλείσιμο του γραφείου της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) στην Αθήνα. Πρόκειται για τη διεθνή οργάνωση που παρείχε τεχνική βοήθεια στη χώρα σε εργασιακά θέματα. Η ΓΣΕΕ με επιστολή του προέδρου της Γιάννη Παναγόπουλου (σκίτσο)  προς την υπουργό Εργασίας κυρία Εφη Αχτσιόγλου (σκίτσο) διαμαρτύρεται για την απομάκρυνση  ενός διεθνούς οργανισμού «με πολύτιμη εμπειρογνωμοσύνη στα θέματα της εργασίας, ο οποίος διασφαλίζει με την παρουσία του τον θεσμικό τριμερή κοινωνικό διάλογο».

…και τα σημεία τριβής

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Παναγόπουλος έχει στηλιτεύσει το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας είναι ο μοναδικός Πρωθυπουργός στην περίοδο της Μεταπολίτευσης που δεν έχει συναντήσει τη Συνομοσπονδία. Ü Οι διαφωνίες ΓΣΕΕ – κυβέρνησης ουκ ολίγες: Η ΓΣΕΕ είχε χαρακτηρίσει «συναλλαγή» την κυβερνητική απόφαση να αναγορεύσει ως κεντρικό κοινωνικό διαπραγματευτή τον ΣΒΒΕ, είχε διαφωνήσει με την υπουργό Εργασίας για τον τρόπο με τον οποίο επιχειρεί να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις και πρόσφατα αντιτάχθηκε και στην ενεργοποίηση από την υπουργό της νέας διαδικασίας για αύξηση των κατώτατων αμοιβών μέσω υπουργικής απόφασης.

Η επένδυση…

Το ρίσκο της χώρας που έχει εκτινάξει τα επιτόκια δανεισμού, κόντρα στo κυβερνητικό αφήγημα της «καθαρής» εξόδου, αποτέλεσε τη βασική αιτία που η εταιρεία Artume υποχρεώθηκε να «παγώσει» μέχρι νεωτέρας την επένδυση ύψους 300 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία εμπορικού και ψυχαγωγικού κέντρου στην Ακαδημία Πλάτωνος. Η εταιρεία υποστηρίζεται από κεφάλαια θεσμικών επενδυτών που διαχειρίζεται το τμήμα Real Estate και Επενδύσεων της BlackRock και έχει ήδη ξοδέψει περί τα 126 εκατ. ευρώ για την αγορά του ακινήτου – το πρώην εργοστάσιο της κλωστοβιομηχανίας Μουζάκη επι της Κηφισού 60 – καθώς και για φόρους, εισφορές και μελέτες. Η εξαγορά έγινε το μακρινό 2008.

…και η περιπέτεια

Από τότε μέχρι σήμερα χρειάστηκαν πάνω από 30 εγκρίσεις των αρμόδιων φορέων, αντιμετωπίστηκαν δεκάδες προσφυγές κατοίκων, αλλά τελικά υπεγράφη το προεδρικό διάταγμα και η επένδυση που θα δημιουργήσει 2.000 νέες θέσεις εργασίας ήταν προ των πυλών, αφού εκκρεμούσε μόνο η έκδοση της οικοδομικής άδειας. Επειδή όμως μεγάλο μέρος της επένδυσης θα γινόταν με δανεισμό, οι υπεύθυνοι της Artume έκαναν πίσω, αφού η χρηματοδότηση για επενδύσεις σε assets στην Ελλάδα αυτή την περίοδο της αναταραχής των αγορών και των εγχώριου ρευστού πολιτικού κλίματος έχει «αλμυρό» επιτόκιο.

Το φάουλ του Ευκλείδη

Πρακτικές που μας γυρίζουν 20 χρόνια πίσω ακολουθεί το υπουργείο Οικονομικών. Στο σχέδιο νόμου για τα διαδικτυακά τυχερά παιχνίδια, για το οποίο ολοκληρώθηκε η διαβούλευση, στο άρθρο 3 αναφέρεται πως για κάθε κανονισμό τυχερών παιχνιδιών από εδώ και στο εξής θα αποφασίζει ο υπουργός έπειτα από εισήγηση της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ), ενώ μέχρι σήμερα αρμόδια για την έκδοση των κανονισμών (π.χ. VLTs, καζίνο κ.ά.) ήταν η ίδια η ανεξάρτητη αρχή, όπως γίνεται και με τη ΡΑΕ αλλά και με την ΕΕΕΤ. Μάλιστα στη διαβούλευση το εν λόγω άρθρο έχει προκαλέσει τα αρνητικά σχόλια γνωστών νομικών, που επισημαίνουν πως το άρθρο πάσχει από πλευράς νομιμότητας.

Εμπάργκο…

Ενα ταμπού 45 χρόνων έσπασε η Σαουδική Αραβία τις τελευταίες ημέρες: απείλησε με «σκληρά αντίποινα» όποια χώρα προχωρήσει σε κυρώσεις εναντίον της λόγω της εξαφάνισης (δολοφονίας;) του δημοσιογράφου από το προξενείο της στην Κωνσταντινούπολη. Το Ριάντ απειλεί ευθέως τη διεθνή κοινότητα με πετρελαϊκό εμπάργκο – και η επιρροή του στον OPEC είναι αδιαμφισβήτητη… Ουδέποτε στο παρελθόν οι παραγωγοί είχαν παραδεχθεί ότι χρησιμοποιούν το πετρέλαιο ως διπλωματικό όπλο. Ούτε κατά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973, ούτε κατά τη δεύτερη το 1979.

…με κόστος

Το πρόβλημα για τους πετρελαιοπαραγωγούς είναι ότι έπειτα από κάθε κούρσα του πετρελαίου η ζήτηση πέφτει αισθητά, δίχως μετά, όταν εξομαλύνεται η αγορά, να αποκαθίσταται στα προ κρίσης επίπεδα. Διότι μια πετρελαϊκή κρίση αποτελεί την ύψιστη πρόκληση και το απόλυτο κίνητρο για την αναζήτηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Γι’ αυτό η κατανάλωση πετρελαίου στις μεγάλες βιομηχανικές χώρες της Δύσης (Γερμανία, Ιαπωνία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία) είναι σήμερα χαμηλότερη από όσο ήταν το μακρινό 1974! Εξαίρεση (όχι φωτεινή…) στον κανόνα αποτελούν οι ΗΠΑ.