Η επιστράτευση σεναρίων συνωμοσίας, η δημιουργία φανταστικών εχθρών, οι «μπαμπούλες», οι συναγερμοί για έναν δραματικό κίνδυνο που κινδυνεύει να ενσκήψει πάνω από την κοινωνία και να την καταστρέψει δεν είναι δα και κανένα ιδιοφυές πολιτικό εύρημα που δεν το έχουμε ξαναδεί και για το οποίο αξίζει κανείς να διεκδικήσει το copyright. Ολη αυτή η μυθοπλασία, δε, έχει και ένα πλεονέκτημα, επειδή μυθοπλασία είναι, μπορεί να αγνοήσει την επίμονη φύση της πραγματικότητας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και ακίνδυνη, διότι λέγε λέγε όλο και κάτι θα μείνει σε κάποιον «ψεκασμένο». Οι καινούργιοι «μπαμπούλες» στον δρόμο προς τις κάλπες είναι δύο. Ο ένας είναι ο κίνδυνος του τραμπισμού α λα γκρέκα, δηλαδή της αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος, και ο άλλος είναι η «τερατογένεση», δηλαδή η συγκρότηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας με συμμετοχή των κομμάτων της Κεντροαριστεράς και Αριστεράς.
Οι πρώτοι σπόροι άρχισαν να φυτεύονται με την εισαγωγή του όρου «τραμπισμός α λα γκρέκα» από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, μέχρι που ακούσαμε πια τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να λέει με το στόμα του στον εξαιρετικό συνάδελφο Γιώργο Κουβαρά στη Δημόσια Τηλεόραση ότι δεν θεωρεί διόλου απίθανο το ενδεχόμενο ο Αλέξης Τσίπρας να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών!
Το εξαιρετικά επικίνδυνο σε αυτή την εκτίμηση του Πρωθυπουργού – εκτός από αυτή καθεαυτή την ουσία της – είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν την αιτιολόγησε κατά κανέναν τρόπο. Δεν μας είπε δηλαδή από πού ακριβώς προκύπτει ο φόβος περί αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος, από ποια φράση, από ποια ενέργεια. Αρκέστηκε απλώς στην εξήγηση ότι «αυτή είναι η λογική εξέλιξη των επιχειρημάτων τους» κατά τη δική του πάντα ερμηνεία.
Στην πραγματικότητα πάντως, η παράταξη που έχει βάλει στο τραπέζι τα σενάρια περί νοθείας του εκλογικού αποτελέσματος στη Μεταπολίτευση, και μάλιστα όχι μία φορά αλλά τρεις πλέον, είναι η ΝΔ. Η πρώτη φορά ήταν μετά τις εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000, όταν τα exit polls έδιναν προβάδισμα στη ΝΔ, με την εκλογική αναμέτρηση να καταλήγει σε νίκη του ΠΑΣΟΚ. Αμέσως μετά ξεκίνησαν οι υπόγειες διαρροές περί νοθείας του εκλογικού αποτελέσματος, αφήγημα που υπηρετήθηκε σθεναρά από μερίδα του Τύπου της εποχής, κάνοντας λόγο ακόμα και για φακέλους με αποδείξεις. Η δεύτερη φορά ήταν το 2019, όταν σημαίνον στέλεχος της ΝΔ με θεσμικό τότε ρόλο είχε πει σε τηλεοπτική συνέντευξη πως «υπάρχει ο φόβος, η αίσθηση και η διάχυτη πληροφόρηση ότι κάποιοι είναι αποφασισμένοι να αλλοιώσουν ακόμη και τα εκλογικά αποτελέσματα». Η τρίτη είναι αυτή που εκκίνησε μόλις από τα πιο επίσημα χείλη, αυτά του Πρωθυπουργού.
Υπάρχει όμως και ο δεύτερος «μπαμπούλας», αυτός της «τερατογένεσης». Ετσι χαρακτήρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων της Κεντροαριστεράς και Αριστεράς. Το να χαρακτηρίζεις όμως έτσι τον σχηματισμό μιας νόμιμης κυβέρνησης, μέσα το πλαίσιο των συνταγματικών προβλέψεων και των δυνατοτήτων που παρέχει το εκλογικό σύστημα, είναι εξόχως προβληματικό.
