Η «μόδα» των στρατοπέδων επιστρέφει. Οχι όμως όπως συνέβαινε για τους Εβραίους της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά για τους παράνομους μετανάστες τόσο στις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Τη στιγμή που η Ακροδεξιά στην Ευρώπη επανέρχεται δυναμικά και η ατμόσφαιρα έχει αρχίσει να θυμίζει το κλίμα του Μεσοπολέμου που οδήγησε τον Χίτλερ στην άνοδο της εξουσίας.

Φυσικά δεν πρόκειται τη φορά αυτή για στρατόπεδα με στόχο τον αφανισμό των κρατουμένων, δεν παύει όμως να τίθεται ευθέως θέμα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και μπορεί να μην υπάρχει ένας προαλειφόμενος Χίτλερ, υπάρχει όμως ο Ντόναλντ Τραμπ με όλες τις γνωστές δημοκρατικά απαράδεκτες αποφάσεις του.

Διότι πώς αλλιώς, πέραν όλων των άλλων, να ερμηνευθεί η διαταγή του να ανοίξει η φρικτή φυλακή του Γκουαντάναμο στην Κούβα και να οδηγηθούν εκεί χιλιάδες μετανάστες από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οταν μάλιστα είναι γνωστό ότι η φυλακή του Γκουαντάναμο, που ιδρύθηκε το 2002 μέσα στην αμερικανική στρατιωτική βάση στην Κούβα για να φυλακισθούν εκεί εκατοντάδες τρομοκράτες μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις για τα καταγγελλόμενα βασανιστήρια που είχαν οδηγήσει και σε περιπτώσεις βίαιου θανάτου.

Μέσα στο κλίμα λοιπόν αυτό ήλθε η είδηση ότι ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ζητήσει να δημιουργηθούν εκτός του ευρωπαϊκού εδάφους στρατόπεδα για τη μεταφορά μεταναστών.

Και ήδη ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν καταγγείλει ότι θα είναι αδύνατο να προστατευθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων σε περιοχές εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ηδη πάντως η Τζόρτζια Μελόνι έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο στρατόπεδο στην Αλβανία και παρά την απόφαση των ιταλών δικαστών ότι αυτή είναι μια παράνομη πράξη, απέστειλε εκεί για τρίτη φορά μια ομάδα κρατουμένων μεταναστών.

Και ας μην ξεχνάμε ότι ήταν η μόνη επίσημα καλεσμένη ευρωπαία ηγέτις στην ορκωμοσία του Τραμπ, το «λαμπρό» παράδειγμα του οποίου προφανώς ακολουθεί.

Ενώ δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε και την αποτυχημένη προσπάθεια του γερμανού υποψήφιου πρωθυπουργού στις επικείμενες εκλογές της 23ης Φεβρουαρίου, ηγέτη του Κεντροδεξιού Κόμματος CDU Φρίντριχ Μερτς, να συνασπισθεί με την Ακροδεξιά και ναζιστικών τάσεων ΑfD για την ψήφιση ενός σκληρού νομοσχεδίου κατά των μεταναστών.

Μια ενέργεια που ήλθε σε πλήρη αντίθεση με την έως τώρα κοινή απόφαση των δημοκρατικών κομμάτων να χτίσουν ένα «τείχος ασφαλείας» γύρω από την Ακροδεξιά, μετά την πικρή εμπειρία των Ναζί. Φυσικό ήταν λοιπόν να υπάρξουν τεράστιες αντιδράσεις και διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα, γεγονός που οδήγησε τον Μερτς να δεσμευθεί ότι δεν θα συνεργασθεί μετεκλογικά με το ΑfD.

Ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για να επαναληφθεί πιθανότατα η γνωστή από το παρελθόν συνεργασία με τους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι όμως θα είναι τη φορά αυτή τρίτο κόμμα πίσω από το συνεχώς ανερχόμενο ΑfD.

Πράγμα που σημαίνει ότι η Ακροδεξιά ρίχνει και πάλι βαριά τη σκιά της στην Ευρώπη, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, καθώς ακόμη και στο φιλελεύθερο Βέλγιο (έδρα της ΕΕ) ανέλαβε πρωθυπουργός ένας φανατικός φλαμανδός εθνικιστής που έχει υποστηρίξει στο παρελθόν τον διαμελισμό της χώρας.