Το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών ανέδειξε τη συνολική χρεοκοπία του πολιτικού και κομματικού συστήματος. Η εκτεταμένη αποχή, η άνοδος της Ακροδεξιάς, η απουσία πολιτικής συζήτησης κατά την προεκλογική περίοδο και η κυριαρχία της lifestyle ελαφρότητας, ο αριστερόστροφος εμφύλιος στον προοδευτικό χώρο, αποτελούν ενδείξεις παρακμής των υφιστάμενων κομματικών σχηματισμών.
Οι πολίτες αδυνατούν να διακρίνουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων πολιτικών σχεδίων και όταν το κάνουν, εμφανίζουν (δικαίως ή αδίκως) έντονα σημάδια δυσπιστίας απέναντι στα πρόσωπα που εκπροσωπούν το παλιό πολιτικό κατεστημένο.
Ορισμένοι θεωρούν ότι η λύση θα προέλθει από μια νέα ηγεσία που θα εμπνεύσει συνολικά τον χώρο και θα συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις. Πρόκειται για πολιτικό στρουθοκαμηλισμό που αγνοεί την ιστορία συνθετικών εγχειρημάτων.
Για να πειστούν οι πολίτες χρειάζονται όραμα και ελπίδα. Ενα νέο (συμμαχικό ή μη) πολιτικό υποκείμενο για να ξεπεράσει την υφιστάμενη κατάσταση και να μπορέσει να αποτελέσει πόλο έλξης του αριστερού και προοδευτικού χώρου πρέπει:
- Να απαντήσει σε τι στοχεύει στρατηγικά. Είναι ο σοσιαλισμός; Εξακολουθούν να μας παρακινούν οι αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της δημοκρατίας;
- Να απαντήσει ποιους θέλει να εκπροσωπήσει. Ενα κόμμα δεν μπορεί να είναι με όλους. Οσο υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, όσο συνεχίζεται η πάλη των τάξεων και προχωρά η ιστορία, τα πολιτικά υποκείμενα θα πρέπει να εκφράζουν κοινωνικά συμφέροντα.
- Να απαντήσει για τους στόχους και τις προτεραιότητες. Επειδή ένα πολιτικό σχέδιο εξελίσσεται σε διαφορετικά στάδια, πρέπει να είναι γνωστό ποιες πρωτοβουλίες θα ληφθούν για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες (ακρίβεια, στήριξη ΕΣΥ, ασφάλεια, ενίσχυση εισοδήματος κ.λπ.).
- Να διευκρινίσει τη σχέση του με την κοινωνία των πολιτών και τα λαϊκά στρώματα. Είναι απαραίτητη η κοινωνική διασύνδεση με τον μαζικό χώρο (νεολαία, αυτοδιοίκηση, συνδικάτα) ή μας αρκεί ένα «ψηφιακό» κόμμα;
Από την άλλη, το πολιτικό υποκείμενο οφείλει να κομίζει συγκεκριμένο περιεχόμενο στην πολιτική του πρόταση. Αν θα μπορούσε κανείς να συνοψίσει τους μεγάλους άξονες προβληματισμού, πάνω στους οποίους θα μπορούσαν να προκύψουν συνθέσεις και υπερβάσεις, για ένα πλειοψηφικό εγχείρημα, θα έλεγε πως έχουμε τέσσερα βασικά πεδία:
- Το μεγάλο εθνικό ζήτημα για τη θέση της χώρας στον παγκόσμιο καταμερισμό κεφαλαίου και εργασίας, αλλά και την πορεία της όσον αφορά τη σχέση εξάρτησης με τις μεγάλες δυνάμεις του νέου πολυπολικού κόσμου.
- Το κοινωνικό ζήτημα που εμπεριέχει τη στήριξη της εργασίας και του κοινωνικού κράτους μέσω μιας νέας συμφωνίας, που θα σέβεται τον εργαζόμενο ως βασικό συντελεστή οικονομικής και κοινωνικής προόδου.
- Το παραγωγικό ζήτημα που αναδεικνύει τις δυνατότητες της χώρας, τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και την απομάκρυνσή της από το καθεστώς της μονοκαλλιέργειας του τριτογενούς τομέα, με παράλληλη ενίσχυση της βιοτεχνίας και της αγροτιάς.
- Το δημογραφικό ζήτημα με την εθνική του διάσταση για τη διατήρηση της ιστορικής συνέχειας του λαού μας.
Ο προοδευτικός χώρος δεν πρέπει να φοβηθεί την ευθύνη. Εχει ιστορική υποχρέωση να συσπειρωθεί γύρω από ιδέες, αξίες και αρχές για να διώξει τη ΝΔ και μαζί τις δεξιές πολιτικές που μαστίζουν την κοινωνία.
Ο κύριος Διονύσης Τεμπονέρας είναι νομικός- εργατολόγος.
